#00

Emily Brown

Mijn moeder liep onrustig door de kamer. Haar blonde haar zat helemaal in de war en ze keek bezorgd om zich heen. Ik ging voor haar staan zodat ze wel moest stoppen met lopen. 'Wat is er? Je bent al dagen zo.' Ze zuchtte en wenkte me dat ik op de bank moest zitten. Ze nam een hap adem en ging naast me op de bank zitten. 'Morgen komt er bezoek voor je.' Ik keek mijn moeder verward aan. 'Dus?' Ze vertelde dat hij heel veel op mij leek en dat ik dus niet moest schrikken. Toen keek ik haar nog verwarder aan. Ze stond op en liep naar een tafeltje toe. Ze deed de la open en haalde er een foto lijstje uit en gaf het aan mij. Ik zag een klein baby en ik wist dat ik dat was, maar naast mij op de foto zat een jongetje van een jaar of één. Ze wees hem aan en zuchtte. 'Dat is je broer.' Van schrik liet ik het foto lijstje vallen op de grond. Het glas spatte uit elkaar op grond, maar mij boeide dat niet meer. Woede borrelde in mij op. Waarom vertelde ze dit nu pas?