212~

Georg PoV
Ik zette me op bed met haar hoofd op mijn schoot... 'Wel, je weet.. vroeger hielp je soms met schrijven van de songs, en daarna waren het vooral Tom en Bill die eraan schreven. Je zou ervan versteld staan hoeveel ervan je er met jou of jou en Tom mee kan in verband brengen.' zei ik zacht. Ze keek een beetje naar omhoog. 'voorbeelden? Hmm..' ik dacht even na; dit zou gênant worden; eerst zeggen dat ze veel zijn en dan nergens op kunnen komen. Typisch iets voor mij. 'Spring Nicht/Don't Jump heeft Bill voor TOm geschreven, nadat je vertrokken was.' zei ik . Laura liet haar hoofd een beetje hangen op mijn been. 'Meer?' vroeg ik zacht. Meer voorbeelden. 'That Day heeft Tom zelf geschreven, in de veronderstelling dat "That Day" would never come...' ik dacht dat ik Laura's mondhoek even naar omhoog zag gaan, maar een seconde later was er niet veel van te merken. 'Ooit gehoord van Love is dead? of Rescue me? of 1000 oceans? of...' ik zuchtte en zocht meer voorbeelden, je moest gewoon Het verhaal van TOM en Laura kennen, en dan hoorde je heel andere dingen in de Lyrics. 'Je moet gewoon luisteren naar de liedjes, dan hoor je het vanzelf..' zeg ik zacht. ze knikte, en probeert weg te kruipen. 'Laura?' vraag ik zacht, maar ze antwoord niet. op dat moment vloog de deur open, Tom stond in de deuropening, misschien een beetje te bezorgd. Wat dacht hij dat ik aan het doen was. Laura keek op uit haarzelf. Hij Glimlachte lichtjes -naar haar- en kwam op de rand van het bed zitten. Ik haastte me uit de kamer weg, maar toen ik bij de deur kwam, stopte ik even. 'Hé tom!' riep ik snel. TOm keek geschrokken op. 'Goeie timing.' zei ik glimlachtend. Het zou beter zijn als ik ze even alleen liet.