Chapter seven.-Liam

Haar horen huilen deed al pijn, maar toen ik haar zag brak ik. Niall gaf haar een knuffel en liep weg. Ik ging naast haar zitten maar ze draaide zich van me weg. ‘Ik wist niet dat je zo gewelddadig was. Ik dacht dat je anders was.’ ‘Het spijt me zo. Maar ik kan er niet meer tegen hoe Harry naar je kijkt.’ ‘Je hoeft niet meteen te vechten, toch?’ ‘Nee, ik weet het maar ik probeerde je te beschermen.’ ‘Voor wie, Harry?’ ‘Hij zoende je.’ ‘Ja, maar je weet toch dat ik alleen van jou hou, Liam?’ Het was de eerste keer dat ze zoiets tegen me zei. Ze leunde achterover en plantte haar lippen op de mijne. Ik trok haar tegen me aan. ‘Ik laat je nooit meer gaan.’ ‘Vind je het goed als ik hierin slaap?’ Vroeg ze een tijdje later terwijl ze haar blik over haar kleren liet gaan. ‘Ja hoor. En we gaan morgen kleren voor je kopen.’ Amber kroop onder de dekens en rilde. Ik ging erbij liggen en gaf haar een zoen. ‘Ik ben er klaar voor.’ ‘Voor wat?’ vroeg ik me af. ‘Om je over mijn verleden te vertellen.’ Ik knikte en legde mijn arm om haar heen. ‘Ik moest werken van mijn vader. Achter de ramen. Als ik het niet goed deed sloeg hij me. Mijn vriendje was Charly. Mijn vader heeft me verkocht. Ook hij liet me werken.’ Ze begon weer te huilen. ‘Hij sloeg me vaak. Vanmiddag vroeg hij me of ik naar een klant wilde gaan. Hij kwam me achterna toen ik weg probeerde te lopen en sloeg me tegen een muur. Vandaar die wond op mijn hoofd.’ Ik schrok van dit verhaal. ‘Het is goed, hier ben je veilig. Ik doe er alles aan je te beschermen.’ Ik legde mijn armen om haar heen en keek naar hoe ze in slaap viel. Hoe haar borst in een vast ritme omhoog en omlaag ging. Ik kon me geen betere plek voorstellen dan deze, om op dit moment te zijn.