Part seven - my dixon

Charlie kwam de badkamer uit. 'Pahap - dat zijn meidenzaken, jongens, make-up, feestjes..' Ik liet de woorden vallen die hem altijd nerveus maakten en hij liep gauw de trap af. 'Als jullie het zeggen, meiden.' Zo snel als hij kon glipte hij de woonkamer in. 'Wat kwam je eigenlijk doen?' vroeg Bella aan me, terwijl ze me naar haar kamer duwde. 'Ik wilde met je praten - over.. Dixon.' zei ik beschaamd. 'Dixon? Mis je hem?' Ik boog mijn hoofd een beetje en ze aaide erover. 'Kom.' Ze gebaarde met haar hand naar haar kamer. 'Maar - Edward dan?' Bells rolde met haar ogen. Eenmaal binnen dirigeerde ze me naar haar bed en beval me te gaan zitten. Edward zat in Bella's schommelstoel. Ik durfde niet naar hem te kijken. 'Sorry, Edward.' mompelde ik en toen wendde ik me tot Bella. 'Wat is er aan de hand met Lily?' vroeg Edward zachtjes. Bella gebaarde hem dat hij stil moest zijn. Ze zei niets, hield alleen maar mijn handen vast en wachtte op de stortbui die ging komen. Toen barstte ik in tranen uit. Ik snikte, jankte en snoof. Bells wreef sussend met haar hand over mijn arm, en ik voelde dat Edward naar me keek. 'Wat is er aan de hand, Lills?' Bella keek me bezorgd aan. 'Voor ik weg ging hebben Dixon en ik.. ruzie gehad.' wist ik eruit te persen. 'Hele erge ruzie. Dat is een van de redenen dat ik hierheen ben gekomen.' Bella drukte me tegen zich aan. 'Hebben jullie vaak ruzie?' vroeg Edward. Ik knikte. 'Vaak over niks, maar deze keer was het heel erg. Hij.. sloeg me, en schopte me. Schold me uit. Ik wist niet wat ik moest doen..' 'Je had terug moeten vechten.' 'Je snapt het niet, Edward. Hij was in staat om me te vermoorden. Hij heeft al eens.. dingen gedaan. Ik ben bang voor hem.' Bella knuffelde me. 'Waarom ga je niet bij hem weg?' 'Omdat ik bang ben voor wat hij dan zal doen. En volgens mij houd ik nog steeds van hem.' Ik knuffelde Bella terug, waarbij het papiertje dat ik nog altijd vast had, naar de grond bladderde. Voor het de grond raakte, had Edward het al gepakt. 'Iets van Dixon?' zei hij zachtjes, zodat Bells het niet hoorde. Hij trok zijn wenkbrauwen op. Ik schudde nee. Hij vouwde het open en las wat er stond. Zijn gezichtsuitdrukking stond niet erg blij, maar hij was wel zo slim om zijn mond te houden tegen Bella, die het gedoe gemist had.

Oké guys, ik ga niet verder voor ik drie reacties heb ^-^