Chapter six.- Liam

Ik maakte me los en gaf haar een joggingbroek. Ik hielp haar bij het aantrekken en tilde haar weer op. We liepen over de gang naar de woonkamer. Ik zette Amber in een stoel en vroeg me af wie ze deze keer weer allemaal hadden meegenomen. Harry zo te zien niemand. Zayn een blondje met een bruine huid. Niall een meisje met bruin haar tot op haar kont en Louis had ook een blondje mee. Harry zat aan de keukentafel voor zich uit te staren. Hij was dronken, dat zag je zo. Hij wankelde naar de stoel waarop Amber zat en hij pakte haar vol op haar mond. Ze probeerde, maar kreeg hem niet weg geduwd. Alle jongens keken geschrokken naar Amber en Harry. Ik kon mijn woede niet langer onder controle houden, trok hem van haar af en sloeg hem in zijn gezicht. Zayn rende naar ons toe en kreeg een paar flinke klappen van Harry. Niall tilde Amber naar mijn kamer en Louis liet de meisjes vertrekken. Zayn ging tussen ons uit, Louis trok Harry weg en Zayn mij. Ik had medelijden met Louis, voor de klappen die hij kreeg. Zayn liet me beloven dat ik bleef zitten en hielp Louis Harry in zijn kamer op te sluiten. ‘Je blijft daar tot morgenochtend!’ riepen ze. Zayn liep naar me toe terwijl Louis een hele discussie met Harry voerde, op fluistertoon. ‘Liam, waarom doe je dit? Zo ben je niet.’ ‘Het spijt me. Maar ik kon het niet. Gewoon, hoe ze naar haar keek. Al vanaf het begin.’ ‘Ik snap het, maar dat kun je beter uitvechten als hij nuchter is.’ ‘Hij zoende Amber! Dat kan toch niet zomaar?’ ‘Misschien moet je naar haar toe gaan. Ze zit met Niall op jouw kamer.’ Ik stond op en liep naar mijn kamer. Ik hoorde op de gang al dat ze huilde, ik klopte en liep naar binnen.

Ik heb mijn talent ontdekt: tegen jongens opbotsen. serieuss. Sometimes it makes me happy.