10.0 Alisha Jacky Carter

Het eerste wat ik doe als hij van het podium komt is hem omhelzen. Alleen Justin denkt daar schijnbaar heel anders over en drukt zijn lippen op de mijne. En niet voor alleen maar een klein kusje. Toch laat ik het niet te lang duren, omdat ik dat niet erg gepast vind. ‘Ik ook van jou’, fluister ik nog in zijn oor. Samen gaan we weer op de stoelen zitten. Nu wel een heel stuk dichter bij elkaar en Justin met zijn arm om me heen. Ik voel de blikken van achter ons op mijn rug branden en ik weet zeker dat Selena niet probeert te kijken. Het is naar dat het zo moet lopen, dat ze op dit moment niet blij voor me kan zijn. Of ja, misschien kan ze dat wel. Maar niet optimaal. En ik weet ook best dat ze stiekem nog echt wel wat voor Justin voelt, niet zoals het vroeger was. Toch genoeg om je rot over te voelen om hem met een ander zien. Ook al wist ze dat dit er aan ging komen en heeft ze ons juist naar elkaar geduwd. Omdat ze wat er ook gebeurd het beste voor Justin wil. Er is niets dat je liever wilt dat degene van wie je houdt gelukkig zien. Ook al maakt dat jou niet altijd gelukkig.

‘Ik ben blij voor je’, hoor ik Selena haar stem plotseling achter me als we weer backstage zijn. Ik sta op Justin te wachten die druk bezig is met praten tegen andere mensen. Eerlijk is eerlijk en ik voel me een beetje vergeten, maar ik zal aan dit soort dingen moeten wennen. Ik kan hem niet altijd voor mezelf hebben. Snel draai ik me om zodat ze niet weg is voordat ik wat terug kan zeggen. Te laat, ze is al bezig om weg te lopen. ‘Sel’, roep ik haar na. ‘Sel’. Vlug loop ik achter haar aan om haar tegen te houden. ‘Sorry, het spijt me’. ‘Je hoeft nergens sorry voor te zeggen Ali. Het is niet jouw fout, maar die van hem. Ik hoop alleen dat hij eerlijk tegen je is. Dat hij je echt nooit meer in de steek laat’. Het is alsof ik een klap in mijn gezicht krijg en ik voel de tranen opkomen. Toch weet ik ze tegen te houden. Waar gaat dit over? ‘Waarom zeg je dit Sel? Je moet me vertellen wat er is gebeurd’, dwing ik haar bijna. ‘Nee’, ze schud hevig haar hoofd. ‘Dat moeten jullie samen uitzoeken. Ik wil er niks meer mee te maken hebben. Niet met Justin’. Opnieuw wil ze weglopen, maar ik kan haar tegenhouden. ‘Sel. Mike is wakker en ik weet zeker dat hij het leuk vind als je langskomt. Doe het alsjeblieft voor Mike. Niet voor mij en al helemaal niet voor Justin. Dat staat hier los van’. Alweer schudt ze haar hoofd. ‘Nee. Snap het dan Ali. Ik kan het niet, ik moet gewoon even overal afstand van nemen’. Als ze opkijkt zie ik dat er een traan over haar wang rolt. Wat kan er nou echt zo erg zijn dat ze me niet weer wil zien? Wat heb ik in hemelsnaam verkeerd gedaan? Ik weet niks meer te zeggen en dus valt het stil tussen ons. Wanneer ik even omkijk omdat iemand mijn naam roept gaat ze er vandoor. ‘Seeeel’, roep ik haar nog na. Alleen dit keer stopt ze niet meer. Dus ren ik haar achterna naar buiten, waar de regen met bakken uit de lucht gevallen komt. Binnen een paar seconden ben ik al helemaal doorweekt. Selena is allang in de auto gestapt en wegreden. ‘Verdorie’, roep ik kwaad. Gelukkig is er niemand in de buurt. Niemand die me op dit moment ziet. Het maakt me ook allemaal helemaal niet meer uit. Daarom blijf ik gewoon buiten staan. Gewoon lekker nat regenen.
‘Ali, wat doe je hier’, klinkt Justin zijn stem naast me. Ik ril een beetje omdat het koud begint te worden. ‘Shit hé. Ik zei toch dat je binnen moest wachten’. Ik knik braafjes. ‘Gaat het wel’, vraagt hij dan en slaat een arm om me heen. Hij trekt zijn eigen jas uit en legt die over mijn schouders. ‘Kom we gaan naar de auto’.

Jup, dit is het einde. Niet helemaal. Want er komt nog een epiloog. En ik weet dat dit einde ook niet echt geweldig is. Maar toch zouden reacties wel lief zijn. Voor het laaste echte stukje van Wish You Were Here !