058

‘’Ja het is waar,’’ zegt hij zo zachtjes dat ik hem bijna niet versta. De woorden dringen mijn oren binnen en de tranen beginnen weer te stromen. ‘’Waarom heb je me niks gezegd,’’ vraag ik kwaad en ik sta op. Ik ijsbeer door de kamer heen, niet wetend wat ik moet doen of zeggen. ‘’Sorry,’’ is het enige wat hij zegt na een lange stilte. ‘’Je vertelt me alles, waarom dit niet? Hoelang ben je weg?’’ Ik zie hem slikken. ‘’zes maanden,’’ zegt hij uiteindelijk. Mijn mond valt open. ‘’Dat kun je niet menen. Dan ben je op tour als ik moet bevallen. Ik heb je nodig Zayn,’’ de tranen lopen onophoudelijk over mijn wangen. ‘’Het spijt me zo erg. Ik wil dit ook niet. Ik ga met Simon praten. Ik kan je niet alleen laten nu. Niet nu je zwanger bent.’’ Ik zie aan zijn ogen dat hij het meent. Ik ga op zijn schoot zitten en sla mijn armen om hem heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Hij legt zijn hand op mijn buik en een glimlach ontstaat op mijn gezicht. ‘’Toen ik Simon vertelde dat ik vader word, was dit allemaal al besloten. Maar ik zal ervoor zorgen dat ik er ben als je moet bevallen. Ik laat je niet alleen.’’ Ik pak zijn kin vast en draai zijn hoofd naar mijn hoofd waarna ik mijn lippen op de zijne druk. ‘’Ik hou van je Sharon.’’ ‘’Ik ook van jou Malik’’ Hand in hand lopen we naar beneden. Zayn trekt Harry meteen mee de keuken in en ik ga naast Rebecca zitten. ‘’Is het waar,’’ vraagt ze zachtjes. Ik knik en zie haar slikken. Ik trek haar in een knuffel. Dan komen Harry en Zayn weer binnen. ‘’Waar zijn Angela en Niall,’’ vraagt Harry nerveus. ‘’Waarschijnlijk op hun kamer,’’ zegt Rebecca. Zayn loopt naar boven toe en komt even later met Niall en Angela beneden. ‘’Ga even zitten Angela. We moeten jullie wat zeggen,’’ begint Harry voorzichtig. Niall weet meteen waar ze het over hebben en pakt Angela’s hand vast. ‘’We gaan op tour. Voor zes maanden,’’ zegt Harry voorzichtig. Ik zie Angela schrikken. Ook Rebecca’s mond valt open als ze hoort dat de tour zes maand duurt, ‘’Zes maand,’’ vraagt ze geschrokken. Harry knikt, zijn ogen staan verdrietig. Hij loopt meteen naar Rebecca toe en sluit haar in zijn armen. ‘’Ik ben even wat regelen jongens,’’ zegt Zayn en hij is weg. Waarschijnlijk om contact te zoeken met Simon. Ik loop voorzichtig achter hem aan en zie dat hij inderdaad aan de telefoon is. ‘’Simon alsjeblieft. Ik kan Sharon nu echt niet alleen laten. Ze is zwanger, ze heeft me nodig.’’ Hij heeft me nog niet gezien en vertedert kijk ik naar hem. Zo lief hoe hij het voor me opneemt. Ik hoor Simon aan de andere kant praten, maar ik hoor niet wat hij zegt. ‘’Simon je bent geweldig,’’ roept Zayn blij naar een tijdje. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Zal het gelukt zijn? Na een paar minuten hangt Zayn op en loopt hij mijn kant op. Dan ziet hij mij pas staan. ‘’Hoelang sta je hier al,’’ vraagt hij met een glimlach. ‘’Lang genoeg om te horen dat je goed nieuws hebt,’’ knipoog ik. ‘’Simon heeft de tour kunnen verkorten tot drie maanden. Geen idee hoe hij dat heeft gedaan maar dat maakt niet uit.’’ Dolgelukkig spring ik in Zayn’s armen. Hand in hand lopen we de woonkamer in, waar iedereen nog steeds zit. Nog steeds een beetje bedrukt door het nieuws. ‘’Guys,’’ begint Zayn maar hij komt niet boven de herrie uit. ‘’Guys,’’ schreeuwt hij nu iets harder. Eindelijk is iedereen stil en ze kijken allemaal naar Zayn. ‘’Ik heb goed nieuws,’’ begint hij. Iedereen kijkt hem verwachtingsvol aan. Hij blijft een tijd stil om ze te plagen. ‘’Zeg het gewoon, laat ze nou niet zo lang wachten,’’ grinnik ik als ik doorheb waar hij mee bezig is. ‘’Ik heb net met Simon gebeld en de tour is tot drie maanden verkort.’’ Er valt een doodse stilte. Na een paar minuten dringt het pas bij iedereen door. Rebecca en Harry en Niall en Angela vallen elkaar gelukzalig in de armen.