Veronique en Harry || Maths
De schoolbel dreunde door het grote schoolgebouw en met tegenzin nam ik afscheid van mijn drie beste vriendinnen Eva, Heather en Abbi. De gangen waren al aardig leeg en zo snel als ik kon liep ik naar mijn lokaal toe. Lokaal 9C, van mevrouw Mullers. Ik zuchtte diep, hopend dat ze nog niet met de les was begonnen. Als je bij haar te laat komt, moet je direct nablijven en als ik ergens geen zin in had, was dat wel nablijven. Ik klopte zachtjes op de deur die ik vervolgens opende. Ik glimlachte geforceerd en liep naar een plekje achteraan. "Zo, dus Veronique was ook van plan om te komen?" Ik rilde van haar stem. "Ehm ja" mompelde ik. "Heb je niet geleerd om met twee woorden te spreken?" Ik zucht zachtjes. "Ja mevrouw" hopend dat dit het einde discussie was pakte ik mijn spullen. "Je weet wat dat betekend, achtste uur nakomen!" Ik bijt op mijn lip. "Ja, ja" boos staarde ik voor me uit. Daar ging mijn middag.
Na een uur lang in dit verschrikkelijke klaslokaal gezeten te hebben ging eindelijk de school bel, het zesde uur was voorbij. Snel berg ik mijn spullen op in mijn oude versleten tas om een weg te maken naar mijn kluisje om daar vervolgens mijn boeken te verwisselen voor het laatste lesuur nouja, het één na laatste lesuur dankzij dat rotwijf, thanks Mullers. "Wat voor les heb je nu?" hoor ik een stem zeggen ik kijk opzij waar ik Abbi zag staan. "Ik heb nu ehm..-" ik keek snel op mijn rooster die altijd in mijn kluis hing. "Engels.." zucht ik. Abbi's gezicht klaarde een beetje op. "Agh, gelukkig, zit ik niet alleen" Ik grijnsde. "Laten we maar alvast naar de les gaan" mompel ik. "Ik heb namelijk geen zin om het negende uur ook nog te komen" Ze schiet in de lach. "Laat me raden Mullers?" Ik grinnikte zacht en knikte. "Weetje?" onderbrak Abbi een stilte van enkele seconden. "Je zit dan met Harry opgescheept, hij kwam vandaag het derde uur te laat" Mijn hart maakte een sprongetje. Oké laten we zetten dat ik, Veronique, een oogje hebt op Harry ja, Harry Styles. Maar omdat hij onbereikbaar is heb ik nog nooit met hem gepraat. Mijn gedachten dwaalde af naar Harry die ruw verstoord wordt door Abbi's lach. "Ben je nou nog steeds niet over hem heen?" Ze schudde lachend haar hoofd voordat ze verder liep, waarom had ik het ookal weer aan haar verteld?
Na een uurtje Engels te hebben gehad liep ik zenuwachtig naar de klaslokaal van Mullers, ik opende de deur en slikte hoorbaar. Mijn ogen scande het hele lokaal door en tot mijn verbazing zat Harry er al. Snel zocht ik een plaatje in het lokaal op, wat natuurlijk niet naast Harry was. "Zo Veronique en mr Styles, ik ben een lokaal hiernaast. Ik wil niets van jullie horen, hoor ik jullie wel hebben jullie beide hele grote problemen. Begrepen?" Snel knikte we en braaf pakte we onze wiskundeboeken. Mevrouw Mullers verliet het lokaal wat ervoor zorgde dat er een ongemakkelijke stilte heerste. Zelfs wanneer ik alleen met Harry in een klaslokaal zit durf ik niet tegen hem te praten. Ja, ik ben een watje. Harry kreunde. "Snap jij iets van die wiskunde sommen?" Het duurde maar een paar tellen voordat ik me realiseerde dat hij het tegen mij had, snel keek ik op. "ehm..-" "Ik?" Een zachte grinnik verliet de krullenbols zijn mond. "Ja jij, wie anders?" Ik haal mijn schouders op. "Misschien zag je wel een feest of heb je een denkbeeldende vriendjes." Hij schudde lachend zijn hoofd, waardoor zijn leuke krulletjes vrolijk mee bewogen. "Maar ik vroeg of jij iets van die rotsommen snapte" Ik beet op mijn lip. "Ze zijn best simpel hoor" "Simpel?" Wat onzeker knikte ik. "Moet ik je anders helen?" dit keer was het zijn beurt op te knikken. Ik stond op en nam naast hem plaats. "Welke som snap je niet?" Hij beet op zijn lip en wees een som aan. "Oke, kijk het moet zo" Ik boog voorover en begon hem de sommetjes uit te leggen.
De geluidsignaal van de schoolbel gaf aan dat de les afgelopen was. Een teleurstellend gevoel drong mijn buik binnen. Dit lesuur was in één woord super geweldig, dat zijn er twee maar dat maak niet uit. "Veronique" ik keek op en zag dat Harry zo net mijn naam had geroepen. "Harry?" Hij grijnsde eventjes. "Wil je me anders vaker bijles geven Bij mij thuis ofzo?" Even snakte ik naar adem, vroeg hij nou of ik naar zijn huis wilde komen? "Of course" antwoordde ik luchtig maar stiekem wilde ik het uitschreeuwen van geluk. "Kan en wil je anders vanavond om 8 uur naar me toe komen?" Ik knik. "Ik zal er zijn" Hij glimlachte en zei zijn adress, we namen afscheid en met een blij maar ook met een zenuwachtig gevoel liep ik naar huis toe. "Mam, ik ben thuis" mijn schooltas gooide ik op de grond en liep vervolgens de woonkamer binnen waar mijn moeder op de bank een tijdschrift aan het lezen was. "Hey lieverd, wat ben je laat thuis, hoe was het op school?" Ik maakte een mompelend geluid. "Ik moest nablijven bij mevrouw Mullers, is het goed als ik vanavond mijn huiswerk bij Abbi maak?" ze klapte haar tijdschrift dicht en legt hem voorzichtig neer op de tafel. "Is goed hoor, eet je wel thuis?" Ik maakte een instemmend geluid. "Ik ben boven!" ik rende de trap op en vrijwel direct liep ik naar mijn kledingkast toe.
Met trillende vingers drukte ik op de deurbel van het grote huis. Ik deed een kleine stap naar achter en ademde diep in om vervolgens weer uit te blazen. De deur wordt open gedaan door een jong uitziende meisje. "Hey, kan ik je ergens mee helpen?" ze klonk vriendelijk wat mij direct op mijn gemak stelde. "eh, ja.. Ik kom Harry bijles Wiskunde geven" ze fronst haar wenkbrauwen. "Harry? Maar harry is juist hartstikke goed in wiskunde?" ik bijt op mijn lip en begon lichtjes te stotteren. "Maar harry zei da..-" "Oh hey Gemma, je hebt Veronique al ontmoet?" Het meisje, wat blijkbaar Gemma heet keek mij verbaasd aan en keek vervolgens verbaasd naar Harry. "Waarom neem je bijles?" "Je bent toch goed in wiskunde, of heb je gelogen over je cijfers?" Harry rolde met zijn ogen en pakte mijn hand beet en sleurde me letterlijk zijn huis binnen. "Zullen we naar mijn kamer gaan of wil je eerst wat drinken?" "ehm.. We gaan wel direct door naar boven" mompel ik nog steeds wat verbaasd. We liepen naar boven en toen we eindelijk in zijn kamer waren kon ik het niet voor me houden. "Waarom neem je bijles?" Hij keek opzij, waarschijnlijk had hij deze vraag niet verwacht. Voorzichtig liep hij naar me toe. "Je dacht toch niet dat we echt wiskunde gingen doen?" Zijn handen plaatsen zich op mijn heup en mijn wangen voel ik gloeien. "Ehm, eigenlijk wel?" Hij grijnsde. "Ik vind je leuk, al een tijdje het was gewoon een dom smoesje om bij je te zijn" Net toen ik dacht dat mijn wangen niet roder konden worden werden ze nog roder. Zijn hand streelde mijn wang, zijn lippen kwamen steeds dichterbij die van mij. "Ik heb zo lang op dit moment gewacht" fluistert hij zachtjes, hij plaatste zachtjes zijn mooie lippen op die van mij en even voelde ik me zelf weg smelten. Mijn handen krulde ik in zijn nek en kon het niet laten om met zijn leuke krulletjes te spelen. Onze monden bewogen in een perfecte harmonie, alsof je voor elkaar gemaakt waren en nu wist ik het zeker. Ik ben stapel gek op hem.
Na een uur lang in dit verschrikkelijke klaslokaal gezeten te hebben ging eindelijk de school bel, het zesde uur was voorbij. Snel berg ik mijn spullen op in mijn oude versleten tas om een weg te maken naar mijn kluisje om daar vervolgens mijn boeken te verwisselen voor het laatste lesuur nouja, het één na laatste lesuur dankzij dat rotwijf, thanks Mullers. "Wat voor les heb je nu?" hoor ik een stem zeggen ik kijk opzij waar ik Abbi zag staan. "Ik heb nu ehm..-" ik keek snel op mijn rooster die altijd in mijn kluis hing. "Engels.." zucht ik. Abbi's gezicht klaarde een beetje op. "Agh, gelukkig, zit ik niet alleen" Ik grijnsde. "Laten we maar alvast naar de les gaan" mompel ik. "Ik heb namelijk geen zin om het negende uur ook nog te komen" Ze schiet in de lach. "Laat me raden Mullers?" Ik grinnikte zacht en knikte. "Weetje?" onderbrak Abbi een stilte van enkele seconden. "Je zit dan met Harry opgescheept, hij kwam vandaag het derde uur te laat" Mijn hart maakte een sprongetje. Oké laten we zetten dat ik, Veronique, een oogje hebt op Harry ja, Harry Styles. Maar omdat hij onbereikbaar is heb ik nog nooit met hem gepraat. Mijn gedachten dwaalde af naar Harry die ruw verstoord wordt door Abbi's lach. "Ben je nou nog steeds niet over hem heen?" Ze schudde lachend haar hoofd voordat ze verder liep, waarom had ik het ookal weer aan haar verteld?
Na een uurtje Engels te hebben gehad liep ik zenuwachtig naar de klaslokaal van Mullers, ik opende de deur en slikte hoorbaar. Mijn ogen scande het hele lokaal door en tot mijn verbazing zat Harry er al. Snel zocht ik een plaatje in het lokaal op, wat natuurlijk niet naast Harry was. "Zo Veronique en mr Styles, ik ben een lokaal hiernaast. Ik wil niets van jullie horen, hoor ik jullie wel hebben jullie beide hele grote problemen. Begrepen?" Snel knikte we en braaf pakte we onze wiskundeboeken. Mevrouw Mullers verliet het lokaal wat ervoor zorgde dat er een ongemakkelijke stilte heerste. Zelfs wanneer ik alleen met Harry in een klaslokaal zit durf ik niet tegen hem te praten. Ja, ik ben een watje. Harry kreunde. "Snap jij iets van die wiskunde sommen?" Het duurde maar een paar tellen voordat ik me realiseerde dat hij het tegen mij had, snel keek ik op. "ehm..-" "Ik?" Een zachte grinnik verliet de krullenbols zijn mond. "Ja jij, wie anders?" Ik haal mijn schouders op. "Misschien zag je wel een feest of heb je een denkbeeldende vriendjes." Hij schudde lachend zijn hoofd, waardoor zijn leuke krulletjes vrolijk mee bewogen. "Maar ik vroeg of jij iets van die rotsommen snapte" Ik beet op mijn lip. "Ze zijn best simpel hoor" "Simpel?" Wat onzeker knikte ik. "Moet ik je anders helen?" dit keer was het zijn beurt op te knikken. Ik stond op en nam naast hem plaats. "Welke som snap je niet?" Hij beet op zijn lip en wees een som aan. "Oke, kijk het moet zo" Ik boog voorover en begon hem de sommetjes uit te leggen.
De geluidsignaal van de schoolbel gaf aan dat de les afgelopen was. Een teleurstellend gevoel drong mijn buik binnen. Dit lesuur was in één woord super geweldig, dat zijn er twee maar dat maak niet uit. "Veronique" ik keek op en zag dat Harry zo net mijn naam had geroepen. "Harry?" Hij grijnsde eventjes. "Wil je me anders vaker bijles geven Bij mij thuis ofzo?" Even snakte ik naar adem, vroeg hij nou of ik naar zijn huis wilde komen? "Of course" antwoordde ik luchtig maar stiekem wilde ik het uitschreeuwen van geluk. "Kan en wil je anders vanavond om 8 uur naar me toe komen?" Ik knik. "Ik zal er zijn" Hij glimlachte en zei zijn adress, we namen afscheid en met een blij maar ook met een zenuwachtig gevoel liep ik naar huis toe. "Mam, ik ben thuis" mijn schooltas gooide ik op de grond en liep vervolgens de woonkamer binnen waar mijn moeder op de bank een tijdschrift aan het lezen was. "Hey lieverd, wat ben je laat thuis, hoe was het op school?" Ik maakte een mompelend geluid. "Ik moest nablijven bij mevrouw Mullers, is het goed als ik vanavond mijn huiswerk bij Abbi maak?" ze klapte haar tijdschrift dicht en legt hem voorzichtig neer op de tafel. "Is goed hoor, eet je wel thuis?" Ik maakte een instemmend geluid. "Ik ben boven!" ik rende de trap op en vrijwel direct liep ik naar mijn kledingkast toe.
Met trillende vingers drukte ik op de deurbel van het grote huis. Ik deed een kleine stap naar achter en ademde diep in om vervolgens weer uit te blazen. De deur wordt open gedaan door een jong uitziende meisje. "Hey, kan ik je ergens mee helpen?" ze klonk vriendelijk wat mij direct op mijn gemak stelde. "eh, ja.. Ik kom Harry bijles Wiskunde geven" ze fronst haar wenkbrauwen. "Harry? Maar harry is juist hartstikke goed in wiskunde?" ik bijt op mijn lip en begon lichtjes te stotteren. "Maar harry zei da..-" "Oh hey Gemma, je hebt Veronique al ontmoet?" Het meisje, wat blijkbaar Gemma heet keek mij verbaasd aan en keek vervolgens verbaasd naar Harry. "Waarom neem je bijles?" "Je bent toch goed in wiskunde, of heb je gelogen over je cijfers?" Harry rolde met zijn ogen en pakte mijn hand beet en sleurde me letterlijk zijn huis binnen. "Zullen we naar mijn kamer gaan of wil je eerst wat drinken?" "ehm.. We gaan wel direct door naar boven" mompel ik nog steeds wat verbaasd. We liepen naar boven en toen we eindelijk in zijn kamer waren kon ik het niet voor me houden. "Waarom neem je bijles?" Hij keek opzij, waarschijnlijk had hij deze vraag niet verwacht. Voorzichtig liep hij naar me toe. "Je dacht toch niet dat we echt wiskunde gingen doen?" Zijn handen plaatsen zich op mijn heup en mijn wangen voel ik gloeien. "Ehm, eigenlijk wel?" Hij grijnsde. "Ik vind je leuk, al een tijdje het was gewoon een dom smoesje om bij je te zijn" Net toen ik dacht dat mijn wangen niet roder konden worden werden ze nog roder. Zijn hand streelde mijn wang, zijn lippen kwamen steeds dichterbij die van mij. "Ik heb zo lang op dit moment gewacht" fluistert hij zachtjes, hij plaatste zachtjes zijn mooie lippen op die van mij en even voelde ik me zelf weg smelten. Mijn handen krulde ik in zijn nek en kon het niet laten om met zijn leuke krulletjes te spelen. Onze monden bewogen in een perfecte harmonie, alsof je voor elkaar gemaakt waren en nu wist ik het zeker. Ik ben stapel gek op hem.
Hope you like it? Sorry dat het zo lang duurde btw x
Reageer (2)
VROEG JE ME NOU SERIEUS OF IK HET LEUK VOND?! IK ZIT HIER GVD HALF TE TRIPPEN OMDAT IK HET GEWOON VOOR ME ZIE EN HET MEZELF VOORSTEL! EN TOEN TRILDE IK ECHT ZO MIJN BED UIT. Serieus, dat klinkt vast heel raar, maar als ik zenuwachtig wordt van iemand dan ga ik heel hard trillen totdat ik het bed uitval. EN DAT IS ECHT WAAR. Hoe dan ook, het was het lange wachten écht waard en stiekem vind ik het heel jammer dat dit een One Shot is en er dus geen vervolg op komt, hehe. Je schrijft goed en je moet echt niet zo onzeker erover zijn. Ik ben echt héél blij dat ik nu mijn eerste One Shot voor mezelf gelezen heb, dat is écht leuk. Snel een nieuwe maken, liefje. *knuffelt* <3
1 decennium geledenSUPERNICEEEEE.
1 decennium geleden