Chapter four.- Liam

De betraande ogen keken diep in de mijne en ik vroeg me af waar ze aan dacht maar zei niks. Het meisje stond plots op en veegde haar tranen weg. ‘Ik moet me gewoon niet zo aanstellen.’ Zei ze. ‘Je stelt je niet aan, en je kan me altijd alles vertellen.’ Zei ik. Haar ogen kwamen terug bij de mijne. Ik weet niet hoe het kwam, maar mijn lippen vonden de hare en vulden elkaar perfect op. Alsof ze voor elkaar gemaakt waren. Mijn armen vielen langs haar rug en hielden haar nog steviger vast. Mijn mond opende zich en de hare volgde mijn voorbeeld. Dit moment was perfect. Al wist ik niets van haar, ik wilde haar meer dan wat dan ook. ‘Zullen we terug gaan naar mijn hotel? Ik zal je beschermen, maak je geen zorgen. ‘ zei ik tegen haar. Ik wist niet precies wat haar vader haar had aangedaan, maar het was erg. Dat maakte ik op uit de manier waarop ze het vertelde. Ze pakt mijn hand en we liepen verder. ‘K-kan je me dragen.’ Stotterde ze en ze zakte in elkaar. Ik luisterde en hoorde haar hart langzaam kloppen. Langzamer dan zou moeten. Ik dacht na en begon te stressen. Mond-op-mond natuurlijk! Dat ik daar niet aan had gedacht. Ik kneep haar neus dicht en zette mijn lippen tegen de hare. Ik voelde een glimlach om haar mond, en merkte dat er niks aan de hand was. Ik zat nogsteeds op m’n hurken en hielp haar omhoog, zonder dat onze lippen afscheid van elkaar namen tilde ik haar in mijn armen. Ik haalde voorzichtig mijn lippen van de hare en liep met haar naar het hotel. Door de zelfde schuifdeuren als net, maar dan voorzichtiger. Toen ik zag dat de lobby leeg was rende ik een lift in. Langzaam ging de lift naar boven. Het enige geluid dat er was was een duf, oud liftmuziekje. Ik stapte uit de lift, en liep regelrecht op onze kamerdeur af. Zonder te hoeven kloppen ging de deur open. ‘Hey Li!’ riep Niall uit. ‘… en ehm… wie is dit?’ vroeg hij toen hij het meisje zag.