‘Waar kennen we dat toch van’, fluisterde Carlo lachend en ik snapte direct dat hij het over mij had.

. Ik giechelde en stak speels mijn tong uit. Toen keek ik weer naar Suzanne. Het leek wel of de sorteerhoed klaarstond om een afdeling te roepen maar toen snel zijn idee terugtrok. Ik keek rond en merkte dat bijna iedereen nerveus zat toe te kijken. Ik keek om mijn magische horloge dat zowel werkte als een klok als een agenda als een gps. Die had ik van mijn tante gekregen toen ik een hele week bijna elke dag te laat kwam opdagen op de tentoonstellingen van een van haar nieuwe boeken. (Ze is een schrijfster in de Dreuzelwereld). Op mijn horloge was de tijd al zeven minuten doorgetikt toen de hoed eindelijk zijn beslissing had gemaakt. ‘Huffelpuf!’ riep hij uitgelaten en ik hoorde een imens gegil achter me. Het meisje keek opgelucht en liep naar onze tafel. Ze kwam glimlachend naast me zitten en stelde haar gerust. ‘’t Is niet de eerste keer dat hij er zo lang over doet hoor. Bij mij was het net zolang. Ik dacht dat ik hem kapot had gemaakt’, giechelde ik er achteraan.

Reageer (1)

  • x1Direction

    snel verder vin um wel leuk:)
    Xx.

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen