Untill I found you ||012|| Amynthas

Met een bonkend voorhoofd word ik wakker. Ik kijk de kamer rond en zie tot mijn verbazing dat ik gewoon in mijn eigen kamer lig. Hoe kan dat nou? Het laatste wat ik me herinner is dat ik naar het cafe ben gegaan. Ik kan me niet herinneren hoe ik thuis gekomen ben. 'Hallo lieverd' hoor ik ineens mijn moeder naast me zeggen en ik probeer haar met een glimlach aan te kijken. 'Gaat alles wel weer goed met je?' vraagt ze en ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Je bent gisteren in het cafe uitgegleden. Je baas heeft je terug naar huis gebracht. Aardige man' zegt ze en ik sluit mijn ogen weer. Dat zou wel weer typisch een actie voor mij zijn.

Gelukkig heb ik vandaag van mijn baas een dag vrij gekregen want door de pijn in mijn rug kan ik niet eens meer lopen. Mijn moeder kwam af en toe nog even mijn kamer binnen maar na mijn dringende verzoek om me met rust te laten komt ze niet meer. Ik weet nog steeds niet wat er gisteren gebeurd is maar ik weet wel zeker dat wat mijn baas vertelde niet de waarheid is. Zal er iets ergs gebeurd zijn?