Ik hoop dat jullie dit verhaal leuk gaan vinden =D
Kudo's en reacties zijn zeer welkom!

"Wat zielig" denkt Aicha. Ze zit een boek te lezen over dingen in Brazilië. Ze bladert door en ziet een paar plaatjes van straatkinderen en hun woonplaats wat veel op een vuilnisbelt lijkt. Ze zit uit haar raam te staren en vraagt zich af waarom de straatkinderen in de zelfgemaakte huisjes naast het flatgebouw, waar ze een appartement heeft, haar nooit echt zijn opgevallen. Ze wilde net het volgende hoofdstuk gaan lezen over wat jongens doen als ze straatkinderen zijn, tot ze ineens haar naam hoorde dat iemand van buitenaf krijste. Oh nee, denkt Aicha. Haar maag kromp ineen bij het horen van de stem. Langzaam stond ze op en liep de trap af met een misselijk gevoel. Ze liep door naar de voordeur en deed de deur open. PETS. ze kreeg een klap in haar gezicht. Haar oog begon te tranen terwijl de stem boos tierde "Waarom duurde dat zolang Aicha!?". "Ik sta hier verdomme al een uur te wachten in deze hitte!" tierde de stem verder. Aicha kromp ineen bij elk woord wat Ilse schreeuwde. "Sta daar niet zo te staan, varken" raasde Ilse verder terwijl ze naar binnen liep. "Help me liever met deze tassen naar binnen te sjouwen!". Er verscheen een grijns op het gezicht van Ilse. "Wacht, ik weet het nog mooier te maken". "Je mag ze lekker in je eentje dragen, naar de keuken, hup!" vervolgde Ilse en ze stapte over de tassen hen waarna ze nog een boze blik naar Aicha wierp. Waarom ík,dacht Aicha verdrietig terwijl ze de tassen een voor een naar de keuken zeulde. Langzaam pakte ze de tassen uit. Twee uur later plofte ze vermoeit en ge broken op haar bed, het was genoeg geweest voor vandaag wat haar betreft. Ze liet zich neer vallen op bed en haar hand schoot naar het medaillon. Het medaillon was haar dierbaarste bezit. Het was het enige wat ze nog over had van haar ouders, een schamele maar waardevolle gedachte. In het medaillon zitten twee foto's. Op het linker gedeelte een van haar moeder en op het rechter gedeelte een van haar vader. Haar vader heette Taboe, wat "Sterke" betekent. Haar moeder werd vernoemt naar een liefdes planeet, Venia wat afgeleid is van Venus. Aicha's ouders waren op jonge leeftijd overleden aan een auto-ongeluk. Aicha was toen pas 4 jaar, en werd bij haar tante, wier je net hebt ontmoet, en haar zoon, die nog veel erger is, gedropt. Sinds haar 10e moest Aicha voor huisvrouw spelen. Ze moet afwassen, koken, stofzuigen, WC's schrobben, tassen uitpakken, en ga zo maar door. Het enige waar ze van hield is de nauwelijks ongerepte natuur van Brazilië, het amazone gebied.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen