Untill I found you ||008|| Amynthas

Ik ben net druk bezig met de hal aan het boenen als er iemand achter me komt staan die me aanspreekt en vraagt of ik zijn autosleutels ergens gezien heb. Het is een van de vier jongens waar ik net een bestelling af heb moeten leveren. 'Ik heb ze nog niet gezien, misschien liggen ze nog voor in het caffee' zeg ik. Met hem op mijn hielen loop ik naar voren en doorzoek alle tafeltjes maar nergens zie ik autosleutels liggen. 'Wat vreemd, ik had ze net nog toen ik hier binnen kwam' zegt hij en meteen weet ik het. Mijn baas, alles wat iedereen hier verliest en het is bruikbaar neemt hij in beslag. De jongen ziet dat ik op mijn lip bijt, maar voor hij kan vragen wat er aan de hand is onderbreek ik hem al. 'Blijkbaar liggen ze hier dus niet, misschien dat ik ze straks vind. Voor de zekerheid zal ik als ik jou was morgen terug komen en het nog een keer vragen' zeg ik en de jongen knikt en loopt dan mokkend naar buiten. Het voelt best verkeerd om tegen hem te liegen, maar ik kan toch moeilijk zeggen dat mijn baas ze heeft, maar dat ik niks kan zeggen omdat ik anders gigantische ruzie krijg. Met mijn gedachten nog bij hetzelfde onderwerp begin ik weer met het café schoon te maken. Gelukkig is mijn baas vroeg naar huis gegaan omdat zijn dochtertje hem nodig had. Ja, blijkbaar heeft hij een dochter. Ik heb medelijden met dat meisje. Ik zou het echt niet overleven als ik zijn kind was.

Na een uurtje ben ik eindelijk klaar met alles en zuchtend sluit ik alles af. Ik stap op mijn fiets en fiets richting huis. Na een paar minuten fietsen kom ik thuis aan en zie mijn broertje al voor het raam staan en heftig naar me zwaaien. Met een grote glimlach zet ik mijn fiets in de schuur, loop naar binnen en til mijn kleine broertje op. 'Moet jij niet allang slapen boef?' vraag ik lachend en zie mijn moeder haar schouders ophalen. 'Hij wou niet eerder slapen tot hij wist dat jij thuis was' zegt mijn moeder en ik knik begrijpend. Sinds hij doorheeft dat zijn vader niet meer terug komt is hij doodsbang dat mijn moeder of ik op een dag ook niet meer terugkomen. 'Zal je grote zus je naar bed brengen?' vraag ik en als antwoord begint hij enthousiast aan mijn haren te trekken. Ik ben echt blij met zo'n broertje als die van mij.