Untill I found you ||007|| Tom

Tom

Ik laat mijn ogen glijden over het lichaam van het meisje dat ons bedient. Het is een mooi meisje, een prachtig meisje. Ze schrijft onze bestellingen op en loopt weer weg. Mijn blik blijft haar volgen en onbewust laat ik mijn tong over mijn piercing glijden.
Ik krijg een trap tegen mijn been en Bill geeft me een boze blik. Ik haal mijn schouders op. Ik mag toch zelf weten naar wie ik verlekkerd kijk en naar wie niet?
'Zo, een cola, twee biertjes en een sinas. Willen jullie gelijk afrekenen of straks aan de bar?' Bill kijkt ons een voor een aan en spreekt daarna voor ons allemaal. 'Straks aan de bar.' Een beleefde glimlach verschijnt op haar gezicht en ze knikt.

'Zullen we gaan? Volgens mij gaan ze dicht en is iedereen al weg.' We staan op, pakken onze jassen en lopen naar buiten. Het is nog best fris buiten.
'Kom Tom, doe de autodeur eens open.' Ik voel in mijn zakken en zucht. 'Ze liggen nog binnen. Ik haal ze wel.' Ik draai me om en slof weer terug naar het café.

'Shit,' vloek ik. Het café is dicht. Misschien is er achterom nog iemand.
Het meisje wat ons bediende staat er nog. 'Hé,' zeg ik, 'heb je misschien mijn autosleutels gezien? Ik ben ze per ongeluk vergeten.'