02 - Esmee

Ik weet even niet wat ik moet denken. Moana is mijn beste vriendin maar toch voelt het niet helemaal goed. Ze is nu eenmaal niet te vertrouwen. Moana is behoorlijk hebberig en wat ze wil, dat krijgt ze. Ze doet alsof ze Liam leuk vind maar ik zie gewoon aan haar vurige ogen dat ze Louis wilt. Ik ken Moana te goed. Moana is een van de beste vriendinnen die je je kunt wensen maar op het moment dat het op jaloezie afkomt.. Ze wilt Louis van me afpakken. Ik loop naar boven. Ik heb niet zo'n zin in dat acteerspel van Moana. Al die leugens. Dat Liam en de rest haar gelooft dat ze hem echt leuk vind. Vroeg of laat zou ze toeslaan en op Louis afstappen. Ik hoor dat iemand me achterna komt. Ik loop Louis' slaapkamer binnen en smijt de deur chagrijnig dicht. De deur gaat voorzichtig weer open. Ik ga op bed zitten. "Ik wil je even laten weten dat ik van je hou." De woorden van Louis voelden fijn. Ik kijk naar buiten, en hoor de deur weer sluiten. Ik hoor de stem van Moana iets tegen Louis zeggen maar versta niet wat. Ik doe mijn oordopjes in en zet WMYB op. Ik laat me achterover op bed vallen en zing wat mee met de muziek. Na zo'n 20 minuten besluit ik toch maar naar beneden te gaan. Ik wil net de trap afgaan als ik gerommel hoor op Liam's kamer. Ik open de deur. Ik blijf als aan de grond genageld staan. Mijn mond valt open. Een traan rolt over mijn wang. Ik voel mijn lichaam in tweeën scheuren, mijn hart in duizend stukjes breken. Dit had ik totaal niet zien aankomen. Niet nu. Daar staan ze, midden in Liam's kamer speeksel uit te wisselen. Niks kan ik uitbrengen. Met een ruk draai ik me om ik moet weg! en snel ook. Mijn jas gris ik snel van de kapstok. Een warme hand omsluit mijn pols. "Laat. me los." de woede in mijn stem valt niet meer goed te onderdrukken. "I won't let you go." De tekst van you lie dwaalt door mijn hoofd. Ik besef hoe waar de tekst is, hoe goed het bij deze situatie past. "Don't bring me those big brown eyes, and tell me that your sorry. Just gonna stand there and watch me burn. " Ik wrik me los uit z'n strakke greep. Ik gooi de deur woest open, en voelde mijn ogen overstromen. "but I am sorry.." Z'n woorden komen ongeloofwaardig over. Na alles wat hij gezegd had, dit is net zo goed een leugen. "You lie like a priceless Persian rug on
a rich man's floor. Yeah you lie like a coon dog basking in the sunshine on my porch. Well you lie like a penny in a parking lot at the grocery store. It just comes way too natural to you. The way you lie" Nog een traan stroomt over mijn wang. Ik ren weg. Zo hard ik kan. Ik hoor hem achter me aan komen. "I'd never lie!" hoor ik hem roepen. Ik stop. Ik draai me om. "You told me you were out with the boys and baby I believed you. So why you lookin' so nervous? You know you kind of deserve this." Z'n blik staat gekwetst. Hij geeft zich over. "Wat ga je doen dan? Waar ga je dan heen?" Ook die vraag kan ik beantwoorden met een stukje uit het liedje. "Well I tell you what I'm gonna do, I'm gonna drive to the big old muddy river. I'm gonna park my car in the middle of the mile long bridge. And then I'm gonna cry.
Well maybe just a little. Then I'm gonna slip off the ring, that you put on my finger. And give it a big old fling and watch it sink. Down, down, down." Een traan biggelt over z'n wang. "Just gonna stand there and watch me burn, but that's alright because I like the way it hurts. Just gonna stand there and hear me cry, but that's alright because I love the way you lie" is het laatste wat ik zeg voordat ik mijn auto instap. Ik rijd op weg naar de brug, die net zo'n honderd meter verderop ligt. Ik stap uit en ruk de ring woest van mijn vinger. Ik gooi hem in het water en kijk hoe hij steeds dieper het water ingaat. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen. Daar komt de ergste overstroming waar ik al bang voor was. Ik zak op de grond. Ik hoor Louis mijn naam roepen en deze kant op rennen. Een warme arm omsluit mijn lichaam. Ik kijk op, en kijk recht in z'n fonkelende, groene ogen. "Tyler" breng ik met moeite uit.