Chapter four. Fighting, dancing and red-haired twins. 4.1

Net zoals iedere dag, gooide ik mijn bord vol met broodjes en ging rustig aan de grote tafel zitten. Voor het eerst in een hele lange tijd, was ik eindelijk eens aan de vroege kant, waardoor het nog niet heel druk was in de grote zaal. Het was nu een week later, maar er was weinig gebeurd in de tussentijd. Ik had Harry de laatste week zo veel mogelijk ontweken, ik kon hem gewoon niet meer onder ogen komen. Ik wist dat ik nog met hem over onze date moest praten, maar dat stelde ik liever nog even uit. Harry had waarschijnlijk wel door dat ik hem ontweek, aan zijn blikken te zien; hij probeerde steeds mijn blik te vangen en keek me vragend aan wanneer ik hem eindelijk aankeek. Hij zei er alleen niets over –niet dat ik hem de kans daartoe gaf. Ik was elke dag bij Angelina en de andere meiden gaan zitten, bij het ontbijt, en de lessen spendeerde ik ook met hen –of de tweeling- door. Helaas zag ik vanaf de verte Harry, Ron en Hermione al aankomen, en was er verder niemand waarmee ik mijn ontbijt door wilde brengen in de zaal. Dat werd ongemakkelijk. Glimlachend keek ik ze aan, toen ze tegenover me aanschoven.
‘Goedemorgen,’ zei ik beleefd.
‘Goedemorgen,’ kwam er uit drie verschillende monden.
Ron en Hermione begonnen meteen te bekvechten en hadden geen oog meer voor de rest van de wereld, waardoor Harry en ik ongemakkelijk tegenover elkaar zaten.
‘Lekker geslapen?’ vroeg hij, na een paar minuten stilte.
‘Ja hoor, jij?’
‘Ja, goed.’
En dat was het diepgaande gesprek. Harry’s ogen leken te schreeuwen om aandacht, duidelijk dat hij met me wilde praten, maar daar had ik echt geen zin in. Dus bleven we minutenlang –wat wel uren leken- in stilte zitten. Ik begon uit verveling maar de stoelen te tellen, wat er een hoop waren. Er ging zoveel tijd voorbij, dat de zaal al helemaal vol liep met leerlingen.
‘Eve? Ik vind dat we even moeten praten,’ zei Harry ineens.
Ik keek hem verschrikt aan, dit was precies waar ik bang voor was. Net toen ik mijn mond open wilde trekken om te antwoorden, galmde er opeens een stem door de zaal heen. Dumbledore was opgestaan en maande de zaal tot stilte. Wat was ik hem dankbaar op het moment.
‘Geachte leerlingen, vandaag is de dag dat we de kampioenen voor het Toverschooltoernooi bekend gaan maken,’ begon hij.
Ik voelde dat er een lange toespraak aan zou gaan komen, dus ik bedacht me dat het geen kwaad kon om even mijn ogen te sluiten, aangezien ik verschrikkelijk moe was. Een aantal minuten praatte Dumbledore nog door, terwijl alles langs me heen ging en ik langzaamaan weg doezelde. Tot ik opeens mijn naam hoorde.
‘Evanthe Madelaine James,’ riep Dumbledore.
Ik schrok meteen op en zag dat de zaal begon te juichen. Was ik nou gekozen? Of riep Dumbledore mijn naam alleen omdat hij zag dat ik bijna sliep onder zijn verhaal? Wat onzeker stond ik op, wanneer ik zag dat Fleur Delacour –een meisje van Beauxbatons- en Viktor Krum –van Klammfels- al op het podium stonden. Dat zou wel betekenen dat ik uitgekozen was. Ik grijnsde even en wierp een plagende blik in de richting van de tweeling, die me benijdend aankeek. Grijnzend stond ik op het podium, tot de vuurbeker ineens weer blauw vuur uitsloeg en er een papiertje uit sprong. Dumbledore keek verrast naar de vuurbeker en las het papiertje.
‘Harry Potter,’ mompelde hij.
‘Harry Potter,’ riep hij nu. ‘Kom naar voren!’
Verrast stond Harry op en liep nu naar voren, terwijl de rest van de zaal nogal stil en overdonderd was –op de Slytherin tafel na, die begonnen massaal “boe” te roepen.
‘Hoe heb je dit gedaan Harry?’ siste Dumbledore.
‘Ik heb niets gedaan, ik zweer het u professor,’ zei Harry verschrikt.
‘Leugens!’ riep Snape. ‘Hoe ben je langs de leeftijdslijn gekomen?’
‘Ik heb mijn naam niet in de vuurbeker gedaan!’ riep Harry nu.
De hele zaal begon te fluisteren, terwijl er verschillende theorieën ontstonden. Sommigen zeiden dat Harry een geheime spreuk wist en zo langs de lijn gekomen was -iets wat Fred en George niet gelukt was, anderen zeiden dat het kwam doordat hij de ‘Uitverkorene’ was en dat hij daardoor bij de vuurbeker zou komen. Ik keek naar de Gryffindor tafel, Ron was rood van woede en stormde de zaal uit, terwijl Hermione er achteraan rende. De tweeling keek weer benijdend, maar deze keer naar Harry. Dit zou nog heel veel opschudding gaan veroorzaken, had ik zo het gevoel.

‘Daar hebben we onze kampioen!’ hoorde ik twee stemmen in koor roepen, waarna ik van de grond getild werd.
‘Ik kan niet geloven dat jij wel mee mag doen, en wij niet,’ mompelde Fred.
‘Goh, bedankt. Ik wist niet dat je zo weinig vertrouwen in me had.’
‘Nee, zo bedoelde ik het niet,’ zei Fred snel.
‘Hoe dan wel? Het klonk niet echt vol vertrouwen,’ grinnikte ik.
‘Nee, gewoon,’ zei hij moeilijk. ‘Ik wil niet dat je iets overkomt, oké.’
Ik glimlachte even, terwijl zijn wangen lichtjes rood werden. Wat waren het toch lieve jongens, zulke vrienden had ik nooit kunnen wensen. Ik had geluk met ze.
‘Ah, dat is zo lief. Maar geloof me, er overkomt me niets,’ stelde ik hem gerust.
Hij moest eens weten dat ik ergere dingen dan dit had meegemaakt. Wanneer je eenmaal een Death-Eater bent, is er niets meer eng. De neusloze heerser leek niet alleen eng, dat was hij ook. Zonder twijfel. Niet dat ik dat aan hem kon vertellen..
‘Je bent gewoon erg dierbaar voor ons. Je bent onze beste vriendin, hoe kunnen we ons dan geen zorgen om je maken?’ glimlachte George.
‘Jullie zijn geweldig,’ glimlachte ik terug.
‘Dat weten we!’
Ik grijnsde even en liep met ze mee richting de leerlingenkamer, het was nu zondagmiddag dus het was huiswerkdag. Ik zei gedag tegen de tweeling, die toch geen huiswerk zou gaan maken, en liep naar mijn kamer om mijnboeken te halen. Eenmaal in mijn kamer aangekomen, zag ik dat er iets op mijn bed lag. Snel liep ik erheen en zag dat er een stapeltje galjoenen lag, met een stuk perkament erbij. Mooi, dat was dus geld voor mijn jurk voor het bal. Dat kwam goed uit. Nieuwsgierig pakte ik het stuk perkament op .

Ik hoop dat dit het waard is.

‘Expellimellious,’ fluisterde ik en zwaaide even met mijn staf.
Grijnzend keek ik toe het perkament in vlammen opging.