Tom and me, can it really be?

“Mam, ik ga even wandelen hé!” Roept Kelly door de reusachtige suite. “Dat is goed, maar wel binnen een uur terug!” Luidt het antwoord van haar moeder. Kelly loopt naar de deur. Snel grabbelt ze nog haar zwarte ballerina’s en steekt ze aan. Na een week is ze nog steeds onder de indruk van de chique hotelgang. Het witte tapijt, de gouden klinken en de deuren met zoveel franjes. Om nog maar te zwijgen over het rijkversierde plafond met zijn oude frisco’s. Kelly is zelfs zo onder de indruk dat ze niet merkt dat er iemand om de hoek vandaan komt.

De persoon, die op Kelly botst, was zelf ook erg onoplettend. Door de schok kan Kelly zich niet meer rechthouden, en valt op haar kont. “Oh, sorry, het was niet de bedoeling om tegen je te botsen!” zegt de persoon (die een erg knappe jongen blijkt te zijn) geschrokken. “Het geeft niet. Ik lette zelf ook niet echt op.” Antwoord Kelly als verontschuldiging. “Ik kom net terug van het avondeten, en was aan het bedenken wat ik nog kan doen. Mijn gedachten zaten dus in een andere wereld.” “Vandaar dat je zomaar op mij botst, euhm?” Zegt Kelly lachend. “Ja, nog eens sorry. En nieuwe start, ik ben Tom. En jij bent?”“Kelly, aangename kennismaking.” “Idem, waar ging jij eigenlijk naar toe? Als ik het mag vragen. Want het eten is net allemaal weggehaald. Ik was maar net op tijd om nog te eten.”“Ik heb een uur geleden al gegeten. Ik ging wandelen. De prachtige omgeving bekijken.” “Misschien, het hoeft niet, maar we kunnen samen wandelen? Als je dat niet erg vind natuurlijk!” Zegt Tom een beetje onwennig. “Nee, absoluut niet. Ik zou het zelf heel fijn vinden.”

Zo gezegd, zo gedaan. Ze wandelen samen door de voortuin van het hotel. Op weg naar het strand. Ondertussen praten ze over hun leeftijd. Zo komt Tom te weten dat Kelly 17 jaar is. En zo komt Kelly te weten dat Tom 19 jaar is. Ook kletsen ze over interesse, lievelingseten, muziekstijl, broers/zussen, huisdieren en noem maar op. Ze zijn zo gezellig aan het praten, dat Kelly niet eens doorheeft dat ze al een tijdje op het strand lopen. Op het witte afgekoelde zand, naast de prachtige helderblauwe zee. Met palmbomen langs de kant, die het strand scheidt van de weg, met de terrasjes.
“Ga je mee in het water wandelen?” Vraagt Tom vriendelijk. Kelly knikt en trekt haar ballerina’s uit. Ze loopt tot aan haar enkels in het water. Het kleine briesje dat opsteekt laat haar witte jurkje een beetje wapperen.Ze lopen al zeker een half uur samen, en Kelly voelt zich echt op haar gemak bij Tom.

Plots stopt hij en kijkt met zijn mooie bruine ogen recht in Kelly’s ogen “Geloof jij in liefde op het eerste gezicht?” Vraagt hij. Kelly weet niet wat haar overkomt en trekt haar schouders op. “Ik anders wel.” Prevelt Tom. Zijn gezicht daalt steeds meer, steeds dichter naar haar gezicht. Zo dicht dat ze wimpers van zijn gesloten ogen bijna kan tellen, zijn adem haar gezicht streelt. Nog dichter, dat ze nu zijn warme, zachte lippen op de hare voelt.

Er gaat een schok van 10 000volt door heel Kelly’s lichaam heen. Haar knieën worden slap, en een kriebel trekt door haar buik. Maar even plots als het begon stopt het. Tom kijkt geschrokken naar Kelly, en begint te blozen. “Sorry, dat had ik niet mogen doen. Ik ben onbe–” Voor hij zijn zin kan afmaken drukt Kelly haar lippen op zijn. Even schrikt hij, maar herstelt zich door zijn armen om haar middel te slaan.

Kelly is in de zevende hemel. Dit moet het zijn. De liefde van haar leven.