4. Oh My God

“Nou?” Dringt Dawn aan. “Onze tour is afgelopen.” Legt Tom uit.
“En nu waren we gewoon… aan het wandelen.” Vult Bill hem aan. “En alles ziet er nog hetzelfde uit.” “Willen jullie achterop? Of gingen jullie nog niet naar huis?’ Vraagt Dawn. Even kijken Tom en Bill elkaar aan, dan stemmen ze toe. “Ik neem Bill wel, Tom mag vast wel bij jou achterop.” Vraagt ze aan me. “Je weet dat Mabel niet kan fietsen met iemand achterop.” Ik wel, wil je zeggen. 9 van de 10 keer val ‘k dan om. “Oké.” Antwoord ik dan maar, in de hoop dat het goed gaat.

Na nog zo’n vijf minuten te hebben staan kletsen maken we aanstalten om te gaan fietsen. “Mooie fiets.” Lacht hij. “Dankje.” Zeg ik, en glimlach even. We beginnen te fietsen, en behendig springt Bill bij Dawn op haar fiets. Ik zet me schrap als Tom op mijn fiets springt, en begin te schommelen. Niet veel later lig ik dan ook op de grond. Tom, die nog snel van mijn fiets af was gesprongen, tilt snel mijn fiets omhoog. “Gaat het?” Vraagt hij terwijl hij zijn hand toereikt. “Ja, ‘t gaat.” Zeg ik terwijl ik hand vastpak en hij me omhoog trekt. “Zal ik anders fietsen?” “Lijkt me een geweldig idee.” Lach ik terwijl Dawn en Mabel al een stuk vooruit staan te wachten. “Alles oké?!” Roept Mabel. Ik roep terug dat alles goed is, als Tom begint te fietsen. Veel fans vroegen zich af hoe het eruit zou zien als Tom zou fietsen, maar eigenlijk is het hetzelfde als al die andere die er zo uitzien als Tom. Ik spring bij hem achterop en deze keer gaat het gelukkig wel goed.