Two weeks for fun or not Tom Kaulitz 2.11

Tom Kaulitz pov
Ik sluit mijn ogen, de aangename koelte op mijn voorhoofd voorkwam dat mijn hoofd ontplofte van de hoofdpijn. Elke spier in mijn lichaam doet pijn, maar het verkoelende effect die beweegt over mijn wangen, borstkas en mijn armen blussen de vlammen, op zijn minst voor even.
Ik had er altijd een hekel aan als mijn broertje vroeger mijn wonden probeerde te verzorgen bij me die onze vader in zijn dronken bui had toegebracht bij mij. Zelfs toen al vond ik het erg dat iemand me hielp. Verschrikkelijk om afhankelijk te zijn.
Maar nu was ik dolblij met mijn leuke buurvrouwtje te zien, over me heen gebogen. Ik staar naar der, de aanblik van haar frisse huid in me opnemende en de rustige uitdrukking op haar gezicht, terwijl ze de pijn verzacht. Ze doet me denken aan de heilige Madonna in de kerk, waar ik als jongen door gefascineerd was, toen ik nog dacht dat gebeden uitkwamen.
Mijn Maagd Maria verschuift op de rand van het bed toen ze het doek terug in de kom met water doopte. Mijn blik gaat omlaag, naar het verleidelijk bewegen van haar borsten en de duidelijk afgetekende harde tepels in haar strak truitje. Ondanks de koorts die mijn zintuigen vertroebelen en de stekende hoofdpijn, voelde ik mijn lichaam reageren.
Ik verschuif ongemakkelijk en ze buigt der terug naar me toe. Blonde krullen omlijsten haar gezicht als een stralenkrans en haar levendige ogen met de kleur van de hemel leken nog groter in haar gezicht. Ze legt haar zachte hand op mijn voorhoofd.
‘Probeer wat te slapen meneer Kaulitz. De dokter zal er zo zijn.’
Een wanhopige drang om mijn woorden terug te nemen komt naar boven, om haar te vragen niet weg te gaan. Ik open mijn mond om de woorden uit te spreken, maar er kwam geen geluid uit. Ik grijp naar der pols, mijn gezicht vertrekt van de pijn in mijn schouders. Ik moest haar aandacht zien te krijgen, om haar te doen blijven, maar hoe mijn best ik ook doe, het lukt me niets om iets te zeggen.
‘Niet praten. Dat put alleen maar uit.’
Ze neemt mijn hand in de hare en knijpt er zachtjes in.
‘Het is goed, ik laat je niet alleen.’
Net alsof ze mijn gedachten kan lezen.
Ik sluit mijn ogen en geef me over aan de koorts, terwijl er nog een laatste gedachte door mijn hoofd schoot.
Zou ik regelrecht naar de hel gaan omdat ik mijn beschermengel naakt wil zien?