Part five - what a pleasure

'Pff.' mompelde ik. 'Oke, ik ben nu wel warm genoeg. Je kunt van me af gaan.' Natuurlijk was dat niet wat hij deed. Hij drukte zijn lichaam alleen maar verder tegen het mijne aan. 'Pff.' zuchtte ik. 'Ik weet niet eens wie je bent en ik vind je nu al irritant. Hoe moet dat dan zijn voor de mensen die je wel kennen?' Hij lachte zachtjes. 'Daar kom je snel genoeg achter.' Hij plantte een kus op mijn mondhoek, toen stond hij weer bij het raam. Hij schoof het open en salueerde toen naar me. 'Ik zie je nog wel.' 'Wie ben je?' siste ik. 'Jacob Black. Onthoud die naam maar.' Het maanlicht streek over zijn gezicht, zodat ik er eens goed naar kon kijken. Het was het prachtigste gezicht dat ik ook gezien had. Hij knipoogde naar me, toen was hij weg. Mijn kamer was weer van mij alleen. Nadenkend over wat net was gebeurd, hees ik mezelf weer ik bed en viel in een droomvolle slaap. Ik droomde over de jongen, de weerwolf, die mijn slaapkamer binnengedrongen was. Jacob Black.. Had ik die naam niet eerder gehoord?

De volgende ochtend werd ik wakker van het geroffel van regen op mijn raam, dat weer dicht was. Ik wreef in mijn ogen, stond op en rekte me uit. Nog half in slaap graaide ik wat kleren bij elkaar. Toen zag ik het briefje liggen. Op mijn bureau lag een klein, wit briefje. Ik keek wat erop stond.

The pleasure was all mine.
- Jacob Black