Part two - welcome back

Toen ik het portier van mijn auto dichtsloeg, hoorde ik haar al aankomen. Bells was nooit lichtvoetig geweest, vooral niet als ze enthousiast was. Misschien lag het ook wel aan mijn zintuigen, mijmerde ik.. Ik draaide me om. 'LILY!' gilde ze. Mijn oren tuitten, aangezien ze twee meter voor me had gestaan. 'Bells!' begroette ik haar terug. We omhelsden elkaar. 'Ik heb je gemist.' zei ze. 'Je ziet er geweldig uit.' zei ik. 'Je straalt geluk uit.' Ze straalde van top tot teen. Toch vond ze het nodig om te zeggen; 'Ach. Dit is maar m'n oude kloffie.' 'Accepteer een compliment nou eens, Bells! Je ziet er fantastisch uit, ja dat is zo. Is dat zo moeilijk?' Ze grijnsde. 'Ik heb je echt gemist, Lills.' Toen nam ze me mee naar binnen. 'Pap zal zo blij zijn om je te zien! Kun je koken?' 'Eh - hoezo?' vroeg ik haar. 'Lily,' lachte Bella, 'pap is een RAMP in de keuken. Ik moet zijn avondeten klaarmaken, wil ik geen hompen pasta of koude pizza eten.. En ik ben wel toe aan wat gezelschap.' En Eddie dan? flitste het door mijn hoofd. 'In dat geval..' zei ik haar. Bella deed de deur open. 'He paps.' glimlachte ik. Charlie lag op de bank een wedstrijd te kijken. Zijn favoriete tijdverdrijf. Even schoot er een beeld door mijn hoofd van Bella die, verstijfd als een lijk, op de bank lag, en toen zag ik weer helder. 'Lily!' Charlie's gezicht klaarde op en hij kwam omhoog om me uitgebreid te omhelzen. 'Hoe is het met je, lieverd?' 'Goed hoor. Mam komt over een paar weken, maar ik miste jullie. En ik help graag, natuurlijk.' 'Dat hoeft niet,' protesteerde Bella, 'Alice regelt het.' Ik knikte begrijpend. 'Pap, heb je al wat gegeten? Het is half zeven!' Charlie gebaarde naar de pizzadoos voor hem. Dat was dus wat Bella bedoelde met 'wil ik geen hompen pasta en koude pizza's eten'.