Butterflies

Ik ben verliefd. Na 4 jaar ben ik eindelijk weer is verliefd en dan nog wel op een player. Ik weet niet zeker of hij wel een player is, maar dat is wat me gezegd word. Ik heb al een tijdje een crush op hem, maar ik weet gewoon niet of ik wel meer wil dan de gevoelens die ik nu heb voor hem. Want hij heeft toegegeven dat hij iets voor me voelt, maar een paar smsjes later zei hij dan ook weer dat het maar vriendschappelijk is Steek hoe moet ik nu verdergaan? Er zijn zoveel vragen in mijn hoofd die ronddolen. Voelt hij iets voor me? Wilt hij meer dan vrienden zijn? Of geilt hij er gewoon op dat ik een grotere borst heb dan een normaal 14-jarig meisje? Of ik ooit een antwoord op deze vragen krijg? Wie weet het? Niemand. Ik wil er een antwoord op, dat ik me erover kan zetten maar aangezien dat hij zei dat het vriendschappelijk was voelt hij waarschijnlijk wel niks voor me. Maar een deel in me zegt, spreekt hij wel de waarheid? Ik kan mezelf wel voor men kop slagen aangezien ik net heb toegegeven aan de player van de klas dat ik iets voor hem voel op momenten, die op momenten is niet waar. Als ik door het klaslokaal kijk vallen mijn ogen altijd op 1 persoon Hij En dat gevoel als hij lacht of als ik zijn bruine ogen kijk is gewoon onbeschrijfelijk. De lieve smsjes die hij me stuurt, ik weet het gewoon niet meer. Want een paar weken geleden vertelde hij me nog dat hij zijn ex niet kan vergeten en dat hij doorheeft dat zij misschien wel de ware is, zegt hij dan tegen mij ik voel iets voor jou maar het is vriendschappelijk omdat hij zich anders schuldig voelt? Of is het gewoon écht vriendschappelijk? Zoveel vragen, die nooit beantwoord zullen worden. Ik kan wel huilen nu… Ik weet niet of het Real Love is, maar ik voel de vlinders als hij me aanraakt of als we praten of als zijn prachtige bruine ogen de mijne vinden. En hij flirt dan met men beste vriendin, what the fuck is zijn doel daar? Soms hoop ik dan dat hij me jaloers probeert te krijgen, maar die hoop verdwijnt elke dag. Want soms zijn er gewoon dagen dat we elkaar niet aankijken of spreken, gewoon 0 procent communicatie. Heeft hij vlinders voor me? I don’t think so, do I hope so? Hell yeah! Ik durf amper te praten als ik in dezelfde klas zit als hem, omdat ik dan bang ben om een fout te maken en dat hij me dan uitlacht of dat ik het antwoord niet weet. Ik wil dat dit stopt, want ik ben het zelf zo beu als iets maar hoe laat ik dit stoppen? That’s the million dollar question. Ik kan nu wel zeggen dat ik anders ben dan andere 14-jarige meisjes. Ik heb een talent, ik heb grotere borsten dan normale meisjes van 14-15 en ik kan lopen op hakken van 15cm. Zelf vind ik me niet mooi, maar andere zeggen me dan dat ik zeker niet lelijk ben, geloof ik ze? Nee natuurlijk niet! Maar hij ziet blijkbaar iets in me, wat het is? Wie weet het? Alleen hij. En de ene zijde van mij hoopt dat wij iets meer worden dan een gewone vriendschap, maar de andere kant durft niet. Ik zit enorm in de knoop met mezelf, hoe ik uit die knoop geraak en wanneer? I hope there is an easy way out en dat dit snel gebeurt. Als ik sms of men gsm trilt om me te laten weten dat ik een smsje heb, hoop ik altijd dat zijn naam op het scherm verschijnt zo niet, ontsnapt er een grote zucht uit mijn mond. Als ik met hem sms ben ik gewoon gelukkig en kan ik die grote grijns gewoon niet van men gezicht halen. Je kent het wel, dat heb je zo bij die ene jongen die je leuk vindt als hij zo een lange tijd niet antwoord, denk je van negeert hij me nu of wil hij niet meer met me praten? Of die mogelijkheid die je helemaal niet overweegt, heeft hij zijn gsm gewoon niet in het oog? En als hij terug antwoord, you have this feeling you can breath again. To be continued