H4

Toen ik wakker werd was het inmiddels al licht. Het was ontzettend koud in onze kamer, dat kwam natuurlijk door het kapotte raam. Ineens moest ik weer aan mijn ouders denken. Ik was nu al een dag weg en het gapende gat in mijn borst was nog steeds niet dicht, die ging voorlopig nog niet dicht. Ik stapte uit mijn bed en stapte onder de half kapotte douche. Ik kleedde me aan en ging terug op mijn bed zitten. Toen ineens zag ik dat Eline wakker werd. ‘Goedemorgen’ zei ik. ‘Goedemorgen, klaar voor je eerste les?’ vroeg ze aan mij. ‘Ik denk het wel’ zei ik. Eline liep naar de douche en stapte eronder. Ik liep naar het kapotte raam en bekeek het. Toen ik er doorheen keek zag ik Argana allemaal wild op en neer rennen en de ouderejaars allemaal commando’s geven. Eline had zich inmiddels aangekleed en kwam naast me staan. ‘Dat kan alleen maar goed nieuws zijn’ zei ze. ‘Goed nieuws?’ vroeg ik. ‘Ja, ik denk dat onze leidster een bezoek komt brengen aan ons’ zei ze. ‘Gwendolin?’ vroeg ik. ‘Ja, en aangezien ons tehuis altijd een rotzooitje is, begint Argana helemaal te stressen, maar geloof me, je zult het alleen maar leuk vinden dat Gwendolin komt’ zei Eline. ‘Laat me raden, ze is net zo erg als Argana?’ vroeg ik. ‘Je zult het zelf wel merken. Kom we gaan eerst snel eten’ zei ze en ze liep de kamer uit. Ik draaide me om en liep achter haar aan.

Toen we de etenszaal aankwamen had ik verwacht dat we wel weer getreiterd zouden worden door de ouderejaars, maar dat was niet het geval. We liepen naar een klein tafeltje en gingen daaraan zitten. ‘Normaal zit ik hier alleen’ zei Eline terwijl ze haar mes in de boterham zette. ‘Nu heb je mij om tegen te praten’ zei ik lachend. Ik at een stuk van mijn boterham en dronk wat melk. Toen ineens kwam Argana gestrest binnen gerend. ‘Snel, snel, iedereen om zijn plaatsen op het plein, ze komt eraan!’ Iedereen vloog omhoog en begon gelijk hysterisch door het gebouw te rennen richting de deur. Eline en ik stonden op en liepen ook richting de deur, naar buiten.

Toen buiten aankwamen stonden al veel leerlingen netjes in rijen opgesteld. Eline en ik stonden helemaal achteraan in de rij. Tegenover ons stond ook een rij. Daartussen was een pad vrij gemaakt voor Gwendolin. Argana stond samen met de ouderejaars helemaal vooraan. Die zouden natuurlijk de meeste aandacht krijgen. Ik keek toe hoe eerst een stuk of 8 grote, gespierde mannen binnen kwamen. Ze waren in het blauw met paars gekleed. ‘Dat zijn de krijgers van Gwendolin. Hun waterstuur technieken zijn geweldig’ fluisterde Eline. Toen ineens kwamen er verschillende stralen uit de rivieren en beken rondom ons tehuis. De stralen kwamen bij een waar de krijgers stonden. Het water vormde zich langzaam tot een persoon. Het vormde zich tot een lange slanke vrouw met een lange blauwe jurk aan en twee elvenvleugels uit haar rug. Alle leerlingen bogen voor haar, dus ik volgde hun voorbeeld. ‘Welkom’ sprak de stem van Argana ineens. ‘Welkom op het beste tehuis van heel het waterrijk’. Die opmerking had ik graag willen tegenspreken, maar ik hield me stil. Het leek net alsof Gwendolin helemaal geen aandacht besteedde aan Argana. Ze liep over het vrijgemaakte pad richting ons. ‘Waar is ze?’ vroeg Gwendolin met een zingende stem aan Argana. Argana zuchtte en zei: ‘Aan het einde’. Gwendolin draaide zich om en keek onze kant op. ‘Daar ben je’ hoorde ik ze zeggen terwijl ze op Eline afliep. Ik zag hoe de ouderejaars boos richting Eline keken. ‘Hoe gaat het allemaal met je?’ vroeg Gwendolin aan Eline. ‘Goed hoor majesteit’ zei Eline netjes. ‘Ben je inmiddels na al die maanden al gewend aan het waterrijk?’ vroeg ze. ‘Ja hoor, ik ben nu niet meer alleen die dit heeft meegemaakt’ zei Eline. Gwendolin’s blik schoot gelijk naar mij. ‘Ik heb jou nog nooit eerder gezien hier. Is het vreselijke ook jou overgekomen?’ vroeg ze met een aardige stem. ‘Ja hellaas wel’ zei ik. ‘Jammer genoeg wordt daar misbruik van gemaakt hier’. ‘Ik zal je snel een rondleiding geven door het tehuis’ zei Argana snel toen ze hoorde wat ik had gezegd. ‘Wat zei je net?’ vroeg Gwendolin aan mij. Met vuile ogen keek Argana me aan. Ik deed net alsof ik dat niet zag en zei: ‘Dat mensen die weg zijn gehaald bij hun ouders, hier als losers worden beschouwd’ zei ik. ‘We mogen ons element niet sturen, we worden uitgescholden, we worden gepest, en dat allemaal al na een dag hier’. Gwendolin bleef me een tijdje aankijken. ‘Ik wil jou spreken’ zei ze tegen Argana. ‘Nu!’ Gwendolin verging weer tot water en schoot naar het kantoor van Argana en vormde zich weer tot mens. Argana wierp nog een scherpe blik naar mij toe en liep toen weg.
Gelijk kwamen alle ouderejaars naar me toe gelopen. ‘Hoe kun je dat nou zeggen tegen Gwendolin, kut joch’ zei Bob tegen me. ‘We rekenen nog wel een andere keer met je af’. Snel liepen ze richting Argana’s kantoor om het gesprek af te luisteren. ‘Dat was geen slimme zet van je’ zei Eline tegen me. ‘Of juist wel’ zei ik.

Na 10 minuten ging de deur weer open van het kantoor. Gwendolin kwam naar ons toe gelopen. ‘Argana zegt dat er nooit lelijk tegen jullie is gedaan en aangezien ik Argana al lang ken, geloof ik haar. Ik wens iedereen hier nog een fijne dag’. Ze draaide zich om en ging samen met de krijgers weer weg. Argana kwam uit haar kantoor gelopen, recht op mij af. ‘Hoe durf je zo tekeer te gaan zegen Gwendolin. Jullie zijn al haar lievelingetjes omdat jullie zo ‘zielig’ zijn, bah. Maar ze zal mij altijd geloven en nu zul je boeten voor je acties’. Ze hield haar handen omhoog en een grote waterstraal kwam gelijk om me af. Ze vormde het tot een draaiklok en vuurde die op me af. Ik werd vol getroffen door het water en vloog meters de lucht door en kwam uiteindelijk in de rivier terecht. Alle ouderejaars stonden aan de kant te lachen. Toen Argana ze tot de orde riep om te zeggen dat ze naar hun les moesten, gehoorzaamde ze haar gelijk. Argana wierp nog een blik om mij en liep terug naar haar kantoor. Eline kwam naar me toe en met een soepele beweging stuurde ze het water om me heen en zette ze me aan de kant. Ze maakte me ook gelijk droog door het water uit me te sturen. ‘Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben morgen hier weg!’ zei ik. ‘Dat is onmogelijk’ zei Eline. ‘Dan ken je mij nog niet’ zei ik.