11.

Er waren inmiddels twee weken verstreken nadat ik Taylor had uitgezwaaid. Hij zou zijn familie opzoeken en moest werken. Intussen had ik die weken gewerkt in het hotel en was mijn vriendschap met Mara en Rose hechter geworden. Ook kon ik het goed vinden met James en Matthew, twee koks in het hotel. Ondanks dat keek ik uit naar het moment dat Taylor zou terugkeren naar het hotel en dat zou nog zeker een week duren. Ik zuchtte en draaide me nog een keer om. Het was woensdag en ik was vandaag lekker vrij.
“Jas! Jas! Jas! Heb je het gezien? Je moet uit bed! Jas!” Mara stond springend in mijn deuropening met Rose vrolijk achter haar.
“Hmmm, wat?”
“Dit!” Mara duwde een flyer in mijn hand. Cocktailparty voor het personeel en de gasten! Hoe vet is dat! Ik ging rechtop zitten en keek mijn vriendinnen aan.
“Shoppingtimeeee!” gilde we. Ik sprong uit bed en schoot in mijn kleren, deed mijn haar in een staart en deed wat make-up.
“Let’s go!”

Winkel in winkel uit. We wilde allemaal wat anders. Rose was inmiddels geslaagd en had een mooie lichtblauwe cocktailjurk gekocht die haar echt geweldig stond. Niet snel daar vond ik ook een mooie jurk. Hij was groen en volgens Mara kwam mijn lichaam er mooi in uit. Voor Mara was het een stuk moeilijker, zij wilde echt iets aparts. Natuurlijk Mara wel. Ze had inmiddels al paarse, witte en blauwe jurken aan gehad. Met bandjes, zonder bandjes, met glitter en zonder glitters. Het leuke was dat het haar allemaal stond. De gordijnen van het pashokje gingen weer open.
“Tadaaa!” Mara maakte een sierlijk pirouette in een roze jurkje met glitters langs de hals.
“Die is leuk!” deelde ik Mara mee en Rose knikte instemmend.
“Deze neem ik!”

Vrolijk verlieten we de winkel.
“Die party wordt echt geweldig!” en Mara slaat een arm om me heen.
“Fotomoment. Blijf zo staan!” roept Rose en tovert haar IPhone tevoorschijn en maakt een foto. Ik trek haar naar me toe en sla een arm om haar heen. Met z’n drieën naast elkaar vervolgen we half lopen half huppelend onze weg.
“Here I am once again
Feeling lost but now and then
I breath it in to let it go,” begin ik te zingen en Mara valt bij:
“And you don't know where you are now what it would come to if only somebody could hear
When you figure out how you're lost in the moment, you disappear!”
Rose kijkt ons even aan, maar zingt dan samen met ons het refrein mee.
“You don't have to be afraid to put your dream in action
you're never gonna fade, you'll be the main attraction
Not a fantasy
Just remember me when it turns out right
Cause you know that if your living your imagination
tomorrow you'll be everybody's fascination
In my victory, just remember me when I make it shine.”
Vrolijk zingend lopen we door de stad, niet door hebbend dat we worden aangestaard en dat er zelfs mensen filmen en foto’s maken. “Misschien gaat Brandon je wel ten dans vragen!” grapt Mara even later.
“Brandon? De portier?” vraag ik verbaasd.
Mara knikt enthousiast.
“Ja, Brandon vindt Rose een beetje leuk!”
Rose die ons eerst probeerde te negeren werd nu rood.
“O Rose, vind je hem ook leuk?” vraag ik grijzend.
“Nee. Misschien. Een beetje dan,” mompelt Rose.
Mara en ik wisselen een veelbetekende blik naar elkaar en haken onze pinken ineen.
Die cocktailparty wordt nog wat!