Untill I found you ||005|| Tom

Tom Kaulitz

'Tom!' Ik leg mijn hoofd onder mijn kussen en trek de dekens hoog op. Ik wil slapen. 'Tom!' De deur vliegt open. 'Tom, kom. We gaan naar mam en Gordon skypen!' Met een zucht laat ik mijn gezicht een stukje zien. Bill staat enthousiast in mijn deuropening. 'Kan dat niet morgen? Ik ben moe.' 'Nee, we hadden beloofd om het vandaag te doen.' Langzaam kom ik omhoog en trek mijn kleren aan.
'Als we klaar zijn, kunnen we misschien nog wel even winkelen!' gaat Bill vrolijk door als ik naar beneden slof. Het is wel een nadeel dat we nu een appartement in New York hebben en niet in Duitsland, dan kunnen we niet zo gemakkelijk langs gaan. Bill start de computer op en zit bijna te stuiteren op de bank. Ik ga naast hem zitten en wrijf de slaap uit mijn ogen.
'Goedemorgen jongens.' De vrolijke stem van onze moeder klinkt door de speakers van de computer. Ondanks dat het daar ergens midden in de nacht is, neemt ze toch op. Ze wist dat we thuiskwamen vandaag en als ze ons niet gedwongen had om meteen te bellen als we thuis waren, dan hadden we pas vanavond gebeld. 'We zijn al zo`n twee uur thuis, maar Tom wou eerst even slapen.' Mam lacht. Gordon komt er ook naast zitten. 'Hey jongens.' Hij verbergt een geeuw achter zijn hand en glimlacht flauwtjes. Ik kan het niet laten om te glimlachen. Het voelt goed om weer thuis te zijn en een beetje moederliefde te voelen, ook al moet het eerst door een computer.