Schrijfwedstrijd Timshel - Opdracht 1

Ik treed de gymzaal in, mijn hel. Ik kijk naar de docent die mij in het begin van het jaar een aardige vent leek. Helaas veranderde die mening vrij snel. Gelijk bij ongeveer de vierde les, zette hij mij al te kakken om punten te scoren tegenover de rest van mijn o zo geweldige klas. We zijn echt een groep als klas, voelen elkaar perfect aan, helpen en steunen elkaar en niemand wordt gepest. Behalve ik. Het slaat werkelijk nergens op, maar ze moeten altijd mij hebben. Waarom? Ik word abrupt in mijn gedachtegang verstoord, door de docent die keihard mijn naam roept.
'Ballerina! Jij moet ook rondjes lopen en dit kom je er niet onder uit door te vragen of je naar de w.c. mag! Looppas, Jared!'
Met moeite dwing ik mezelf ertoe te gaan lopen, met de pijn in mijn gewrichten die ik met me meedraag. Als we allemaal warm gelopen zijn gaan we trefballen, iets wat me wel aanstaat in de gymles, zo kan ik mijn agressie kwijt. Bij het groepjes indelen word ik als laatste gekozen, zoals altijd. Niemand wil mij. Ineens realiseer ik me dat ik bij Mark, Thomas en Justin in het team zit, de jongens die de meest vervelende opmerkingen naar je slingeren, iets waar ik niets tegen kan doen. Ik sta met mijn voeten aan de grond genageld en heb er ineens totaal geen zin meer in, het eerste potje laat ik dus ook maar aan mij voorbijgaan en ik treed niet al te veel op de voorgrond. Helaas blijft dat bij het tweede potje niet zo.
'Ballerina, jij mag een keertje gooien. Vergeet niet dat je op het andere team moet gooien, net zoals de vorige keer, jij klootviool!' roept Mark. Ik zie de docent lichtelijk glimlachen, eikel. Ik raap de bal op van de grond en gooi hem naar de andere kant van de zaal, hij gaat richting Kathinka, maar ik mis. De bal wordt teruggegooid, richting Mark. Ik let even niet op, krijg daarna vol de bal in mijn gezicht gesmeten. Waarom? Ik hoor toch bij hem?
'Je moet hem dan wel vangen, ballerina. Jij bakt er ook echt geen hol van, waarom ga je niet leren dansen?' roept Justin. Ik kijk hem boos aan, voel de adrenaline door mijn lichaam gieren en loop weg. Weg uit die kutzaal waarin ik me nooit veilig voel, weg van de docent die het zelf ook grappig vind, weg van mijn kutklas.
Een paar minuten later komen de andere jongens ook de kleedkamer binnen, ik pak mijn spullen bij elkaar en verdwijn de douche in. Ik spoel snel het zweet van me af zodat ik weg kan uit deze gymzaal, naar huis. Ik zeg wel dat ik ziek ben, dat bedenk ik nog wel. Als ik naar de plek toeloop, waar ik mijn kleren had neergelegd, is alles weg. Mijn rugzak ligt er niet meer, mijn kleren zijn ook verdwenen.
'Zoek je iets, ballerina?' vraagt Mark op een eigenaardig toontje.
'Ja, mijn sokken. Nou goed?! Wat heb je met mijn spullen gedaan! Geef ze terug!' roep ik uit. Mark kijkt naar me, om me vervolgens recht in mijn gezicht uit te lachen.
'Ik heb echt geen idee waarover je het hebt, maar ik zou even in de bak met gevonden voorwerpen kijken, anders moet je in je nakie en met de kleine pik van jou kan dat echt niet. Pak wel de goede, want je deodorant zat in je rugzak en ik wil geen stinkerd in de klas.' Ik kijk hem vuil aan, waar slaat dit nou weer op? Ik loop de kleedkamer uit, trek een broek die twee maten te kleine is, een beschimmeld shirt en een vest uit de gevonden voorwerpen bak en pak mijn overgebleven spullen in de plastic tas van mijn gymkleren, ik loop daarna de zaal uit. Ik hoor dat Justin, Thomas en Mark me volgen, het kan me niets schelen. Ik wil de straat oversteken als er naar me geroepen wordt.
'Zeg, waar ga jij heen? We hebben nog gewoon Engels en ik denk dat jij die 9 van je best nog een keertje herhaald wil hebben, jij vuile kwal.' Mark komt op me aflopen en grijpt me bij mijn arm beet. Uit mijn ooghoek zie ik de bus die ik moet hebben, de hoek omslaan.
'Waarom moet jij altijd opvallen? Anders zijn dan de rest? Ik zou er maar heel gauw mee stoppen, net als met die hoge cijfers van je, dat is niet gezond. Je past je maar eens een keertje aan!' roept hij. Thomas en Justin grinniken. Ik zie zijn arm naar achter gaan, voel hem mijn gezicht raken, hoor de bus naderen. Ik klap op de grond, hoor de bus aankomen, Thomas hoor ik schreeuwen. Het laatste wat ik hoor is hoe Mark mij uitscheldt, voor de zoveelste keer, gelukkig de laatste keer.