Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 22

De zwadderaars grijsden naar elkaar. Ze vonden het geweldig hoe Lucca zich kon opjutten en zij zouden geen straf krijgen. Lucca wel. Zij was immers begonnen en een kleine herrie schopper. Ze vuurden een spreuk op haar af die Lucca wist te ontwijken met een schildspreuk. Nu had ze het gehad en vuurde de ene na de andere vloek die ze kon bedenken op de zwaderaars af. Ze rende ze achter na de ziekenzaal uit, waar Fred, George en Thorn stonden te praten. Ook Rhine was mee naar buiten gerend om te kijken of alles wel goed ging. Ze keek toe hoe Thorn Lucca ontwapende en George Lucca vast pakte die zich op een van de Zwaderaars had gestort toen haar staf weg was. Lucca probeerde zich een weg uit de armen van George te vechten.
Omber kwam boos de ziekenzaal uit zetten en vaagjes hoorde je Rose roepen dat ze ook naar buiten wilde om het te zien.
‘Lucca Mary Mason, mijn kantoor, NU!’ Schreeuwde Omber tegen Lucca die nu verslagen in George armen hing en obsessief de kant uit staarde waar de zwadderaars waren verdwenen.
‘Ik denk dat ik dit maar moet af handelen.’ Sprak de kalme stem van Perkamentus die uit het niets was verschenen.
Het groepje Griffoendors en de Huffelpuf ademde als een man uit toen ze Perkamentus hoorde spreken. Nu zouden dingen minder erg zijn.
George liet Lucca los en drukte een kus op haar hoofd. Lucca sloot even haar ogen en kneep zachtjes in zijn handen. ‘Het komt wel goed meisje.’ Zei hij tegen haar en liet haar los omdat ze mee moest lopen met Perkamentus.
De rest keek Lucca na toen ze weg liep met Perkamentus.

‘Wat is er gebeurt?’ Vroeg Rose toen iedereen weer de ziekenzaal in kwam. Rose zat recht op in haar bed en keek iedereen met grote ogen aan. ‘Is Lucca meegenomen door de grote boze heks?’
‘Nee, Perkamentus kwam er aan dus Lucca moet met hem gaan praten.’ Zei Thorn en Rose zakte weer terug in de kussens.
‘Gelukkig.’ Zei ze en keek naar het plafond. ‘Heeft ze de jongens geraakt?’ Vroeg ze en ging weer zitten.
‘Ja.’ Zei George en grinnikte. ‘Ik geloof dat een zijn neus drie keer zolang is.’ Zei hij en grijnsde bij de gedachte.
‘Dat had ik willen zien.’ Zei Rose en ging weer liggen.
‘Ik denk dat je het wel te zien krijgt, ze moeten hier toch heen om het te herstellen.’ Zei Rhine en ging weer zitten op Rose haar bed. ‘Al denk ik dat het pas is als ze denken dat de kust veilig is.’
‘Watjes.’ Mompelde Fred en keek uit het raam. Zijn maag begon te rommelen. ‘Ik ga eten.’ Zei hij en liep met George naar de uitgang.
‘Wacht even, ik ga mee.’ Zei Rhine en nam afscheid van Rose en Thorn.
Ze liepen met zijn drieën naar de grote zaal in stilte.
‘Hoe zou het met Lucca gaan?’ Vroeg Rhine en keek naar de tweeling.
‘Geen idee. Maar beter als dat ze met Omber mee moest.’ Zei George en keek de grote zaal rond.
Een blond harig meisje zwaaide uitbundig naar ze toen ze zag dat hij keek. Hij grijnsde en liep op haar af.
‘Hallo daar.’ Zei hij en ging naast haar zitten. Hij drukte zachtjes een kus op haar lippen. ‘En? Heb je straf gekregen?’ Vroeg hij.