Hoofdstuk 2

'Meneer McLean heeft gebeld.'
'O.'
Ik zat met mijn moeder aan de keukentafel, terwijl ik cola in één van onze hoge glazen goot.
'Hij zei dat hij je er weer eens uitgestuurd heeft.'
'O.'
'Hij zei dat je een jongen aangevlogen bent, Stephen Austin, en die heeft er een bloedneus aan overgehouden.'
Zijn verdiende loon.
'O.'
'Wat is er toch met je de laatste tijd, Conor? Je bent zo veranderd sinds, sinds... Het is gewoon helemaal niets voor jou om zo agressief te reageren.'
Ik klokte mijn cola in een keer naar binnen en stond op.
'Kan ik nu gaan?'
Mijn moeder zuchtte, knikte toen.
'Vergeet je huiswerk niet.'Mompelde ze nog, voor ik de keuken uit liep en naar mijn kamer sprintte.

Daar aangekomen startte ik -opzoek naar wat afleiding- de computer op. Het was een oud ding, ik had hem met mijn vader op de rommelmarkt gekocht, en we hadden hem samen gerepareerd. Hij was langzaam, maar dat had me nooit iets kunnen schelen. Ik glimlachte toen met een boel gepruttel internet aansprong. Na nog een halve minuut was facebook verschenen, en dat deed me het lachen vergaan. Ik slikte, sloot mijn ogen, alsof de foto die het beeldscherm vulde zo zou verdwijnen. Het was de tekening die ik onder Engels had gemaakt. Een tekening van Fynn.
Hoe gay kun je zijn?
Ja, echt waar, volgens mij is hij gewoon verliefd op die gast.
Je kunt zeggen wat je wil, die tekening is goed.
OMG, hahahahah.
Ik stopte met het lezen van de reacties, drukte op de knop afsluiten en wachtte tot het scherm weer helemaal zwart was. Toen liet ik mijn hoofd op het toetsenbord vallen, en liet het daar zolang liggen dat het me zou verbazen als ik geen vierkantjes in mijn voorhoofd had.

---

Ik had het nog nooit van mijn leven zo koud gehad. Het leek wel of de kilte van de grijze lucht boven me zich in mijn huid beet, mijn bloed deed bevriezen. Ik trok mijn doorweekte jas nog dichter om me heen, maar het hielp niet.