H3

Na een stuk meegesleurd te zijn door het ijs, stopte ik ineens. Ik keek naar mijn voeten en zag dat het ijs aan het smelten was. Argana maakte een deur open en zei: ‘Naar binnen’. Zwijgzaam liep ik naar binnen en ging zitten op de stoel die tegen over haar bureau stond. Ik keek goed rond. Deze kamer was veel anders dan die van mij. De muren waren lichtblauw en het plafond was donkerblauw. De grond was doorzichtig waardoor je het water was er onder lag goed kon zien. ‘Gelijk al op je eerste dag ruzie zoeken, niet zo slim lijkt me’ zei Argana. ‘Dat kwam omdat de andere een steen door onze ruit heen gooide en daarvoor Eline hadden gepest, maar dat vond u niet zo erg, zo te zien’ zei ik. ‘Je hebt wel een grote mond voor een nieuweling, vind je ook niet’ vroeg Argana. ‘Wat ik vind is dat Eline als vuil wordt behandeld alleen maar omdat ze toegewezen is aan een ander element en daardoor is overgeplaatst, net zoals ik’ zei ik. ‘Vind je het gek?’ zei Argana. ‘Onze leidster, Gwendolin, heet het zo erg met jullie te doen, bah! Ze schenkt alleen maar aandacht aan de ‘zielige’ en voor de rest aan niemand’. ‘Daar zul je het zelf wel naar gemaakt hebben’ zei ik tegen Argana. ‘Brutaal nest!’ riep ze uit. ‘Hoe durf jij, een loser, zo tegen mij in te gaan!’ ‘Hoe noemt u mij?!’ riep ik uit. ‘Misschien mag Eline het accepteren dat wij hier zo behandeld worden, maar ik in ieder geval niet. Dus zegt u nu maar gewoon wat mijn straf is, zodat ik uw verschijning niet meer onder ogen hoef te komen’. Argana bleef me nog een tijdje vuil aan kijken. ‘Twee weken lang het plein na de lessen schoonmaken. Elke keer als je klaar bent kom je mij halen om het te laten controleren. Zo gauw ik nog een vuil plekje zie, kun je een nog ergere straf krijgen van me! Je begint dadelijk gelijk met schoonmaken. Je vind de spullen in het hok naast je eigen kamer. Is dat begrepen?’ vroeg ze. ‘Ja’ zei ik kortaf. ‘Mooi zo’ zei ze ineens weer met een poeslief stemmetje. ‘En als er verder nog iets is, dan weet je me toch te vinden hea, Odin?’ Ik keek haar met een vuile blik aan en liep de kamer uit.

Ik liep gelijk richting mijn kamer en zag dat naast onze deur nog een deur zat. Ik trok hem open en zag een hok staan met allerlei schoonmaak spullen. De deur van mijn kamer ging open en Eline kwam naar me toe. ‘En heb je erge problemen?’ vroeg ze. ‘Ik moest twee weken lang het plein schoonmaken’ zei ik. ‘Ow’ zei ze. ‘Dat wordt echt een hel voor je, aangezien de ouderejaars vaak nog op het plein rondlopen. Het komt door mij dat je dit nu hebt, dus ik help je met schoonmaken’ zei ze. ‘Dat hoeft niet joh’ zei ik. ‘Ja wel, ik doe het toch’ zei ze. Ze pakte de bezem uit mijn handen en liep de gang door. Ik deed de deuren dicht en liep achter haar aan.

Toen we op het plein kwamen, zagen we inderdaad nog wat ouderejaars op een bankje zitten. Toen we aan kwamen lopen en begonnen schoon te maken, kwamen ze al op ons afgelopen. Ik herkende diezelfde jongen waartegen ik een steen had aan gegooid. ‘Je krijgt je verdiende straf zo te zien’ zei hij tegen mij. ‘Al vind ik dat Argana je nog soft heeft behandeld. Eens kijken of we dat een beetje kunnen veranderen’. Ik keek toe hoe zijn handen naar het water gingen en een beweging omhoog maakten. Vanuit de vijver kwam een dikke waterstraal op mij af gevlogen. Ik kon helemaal niets terug doen, want ik beheerste het element nog niet. Ik deed helemaal niets en zag hoe de straal water op me af vloog. Toen ineens sprong Eline voor me en hield haar handen voor zich. De waterstraal stopte met bewegen en kwam tot stilstand. Ik keek toe hoe Eline langzaam bij beetje de straal liet bevriezen. De straal viel op de grond en viel in duizenden stukjes. Nu was het Eline die haar handen omhoog hield. Alle duizenden stukjes smolten weer en vormde zich een bal. De bal bevroor en vloog in de richting van de jongen, die door de stoot van de bal meters naar achteren vloog. ‘Eline!’ riep een stem ineens over het plein. Argana kwam kwaad aangelopen. ‘Begin jij nu ook al?’ vroeg ze met een kwade stem. ‘Losers zoals jij horen niet te sturen’ zei ze. ‘Dus Bob mag wel sturen, maar ik niet, begrijp ik dat nou goed?’ vroeg Eline. Bob kwam aangelopen en ging achter Argana staan. ‘Bob is ouderejaars dus ja hij mag wel sturen’. ‘Sinds wanneer morgen eerstejaars niet sturen?’ vroeg Eline aan Argana. ‘Ow maar eerstejaars mogen wel sturen’ zei Argana ineens met een poeslief stemmetje. ‘Behalve jullie tweeën’. De groep ouderejaars begonnen hard te lachen en Argana deed met ze mee. ‘Laat ze maar Eline’ zei ik. Ik negeerde de groep en ging verder met schoonmaken. Eline volgde mijn voorbeeld. Na een tijdje was de groep plus Argana weg. Toen we klaar waren gingen we terug naar onze kamers.

Toen we in onze kamer aankwamen zag ik dat het glas nog steeds kapot was. ‘Die wordt zeker niet gemaakt?’ vroeg ik aan Eline. ‘Nee waarschijnlijk niet nee’ zei ze. ‘Ik ben hier nog geen dag en ik ben nu iedereen en alles al zat!’ zei ik. ‘Moet je nagaan hoe ik me voel na al die maanden’ zei Eline. ‘Jij kunt in ieder geval wel al water besturen, ik nog niet’ zei ik. ‘Als het goed is krijg je morgen je eerste les’ zei Eline. ‘Ik ga denk ik maar slapen. Welterusten’ zei ik. ‘Welterusten’ zei Eline terug. Ik stapte in mijn bed en viel meteen in slaap.