Objection your honor || FIVE

Evelyn McCarter pov.


Bedenkelijk kijk ik naar de tv waarop de film zich nog steeds afspeelt. Misschien was dit toch niet zo'n goede keus geweest.
Op het moment dat het meisje in de film in haar vaders armen springt nadat ze hem 10 jaar niet heeft gezien. Normaal was dit een film geweest waar Justin niet snel van zou hebben gehuild maar toch hoor ik een klein snikje naast me. Snel kijk ik even opzij en zie dan lange vochtige strepen op Justin's wangen die de tranen hadden achtergelaten.
Ik zet de film op pauze en kijk hem aan. Snel veegt hij zijn tranen weg en blijft hij me aankijken. Ik besluit maar niks te zeggen of te doen. Het liefst zou ik een arm om hem heen slaan en hem troosten en hem vertellen dat het allemaal goed zou komen. Maar ik wist t niet, ik wist niet of het ooit nog goed zou komen. Ik wist niet hoe de rechtzaak af zou lopen, en on top of it all ik wist niet wie Selena had vermoord.
'Justin..' zucht ik even, meer weet ik niet te zeggen. Ik zie hoe hij op zijn lip bijt en er voor vecht om zijn tranen binnen te houden.
Misschien was het maar beter om gewoon niet te praten. ‘Kom hier.’ Mompel ik zacht als ik mijn armen om hem heen leg en hem dicht tegen me aan trek. Terwijl ik sussende geluiden maak voel ik hoe de tranen vanaf zijn wangen op mijn schouder belanden. Ik voel hoe zijn schouders beginnen te schokken en hoe er naar ademsnakkende geluiden uit zijn mond komen.
Lange tijd bleven we zo zitten, nog steeds was hij zachtjes aan het huilen. Ik drukte een kus op zijn voorhoofd en maakte me van hem los.
‘Rustig ademhalen Justin.’ Ik keek hem streng aan, hij begon namelijk licht te hyperventileren. ‘Adem in door je neus, uit door je mond.’ Overdreven ademde ik met hem mee. Langzaam hoorde ik zijn manier van ademen weer normaal worden.
‘Gaat ’t weer?’ Ik pak een doos met tissues en kijk vragend aan terwijl ik de doos tissues aan hem geef.
‘Think so.’ Hij pakt een tissue uit de doos en veegt z’n tranen af. Ik zie hoe hij opstaat en de kamer uitloopt, ik besluit er maar niet achteraan te gaan. Het feit dat hij zich net al zo had bloot gegeven aan mij was al heel wat voor hem. Dus besloot ik hem maar te laten gaan. Het enige wat ik kon doen was er voor hem zijn hopen dat de rechtszaak goed en snel afgelopen zou zijn.

-
Reacties cuties? x