Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 21

Rose liep in de bibliotheek zoals ze altijd deed. Vanuit haar oog hoeken zag je een groepje zwadderaars aan komen en rolde haar ogen. Als ze iets van deze school niet zou missen waren hun dat. Ze liep naar een van de schappen om haar boek weg te leggen en een nieuwe te pakken, in deze stond niet wat ze zocht. Toen ze het nieuwe boek wilde pakken viel de kast om, het laatste wat ze kon zien waren de grijnzende zwadderaars. Wat deed ze toch mis, dat ze telkens haar moesten hebben?
Rose kreeg de boeken kast en alle boeken over zich heen. Ze voelde de punten van de boeken op zich in hameren. Gillen kon ze niet meer, het enige waar ze aan dacht was zich te beschermen tegen de boeken. Madame Rommela gilde daar in tegen wel. De kast achter haar viel door het gewicht van de eerste kast om, zo vielen ook kast daarna en de kast daarna om tot er geen kasten meer achter stonden.
‘Rose! Rose!’ Hoorde ze een jongen van ver weg roepen. Ze herkende ze stem vaagjes.
‘Doe nou toch eens rustig joh, straks worden we er uit gestuurd.’ Snauwde een meisjes stem zachtjes.
‘Doe aardig Luuk.’ Mompelde Rose en opende haar ogen om drie wazige gezichten te zien die haar aanstaarde.
‘Oh Rose!’ Gilde Thorn die Rose liet schrikken door het harde geluid.
‘Nu is het genoeg, ze verdient rust.’ Snauwde madame Plijster die Thorn, onder protest uiteraard, de ziekenzaal uit joeg.
Lucca moest grinniken.
‘Wat is er nou gebeurt?’ Vroeg Rhine aan Rose die op haar bed zat en keek naar de blauwe plekken en het verband die Rose haar armen versierde.
Rose vertelde het hele verhaal en omschreef de zwadderaars die ze had gezien.
‘Het was vast een ongeluk.’ Zei Rose tegen Lucca die een hele oorlog wilde beginnen tegen de zwadderaars. ‘Doe nou niet, straks krijg je weer straf.’ Bleef Rose aan dringen.
‘Ja, maar ze kunnen er toch niet mee weg komen?’ Vroeg ze verwondert en keek Rose geschrokken aan. ‘Straks doen ze het weer en dan lig je weer hier en dan ga je misschien wel dood.’
‘Stel je niet zo aan Lucca.’ Mompelde Rhine en rolde met haar ogen.

De deur van de ziekenzaal werd open gegooid door niemand minder dan Professor Omber en een groepje Zwadderaars. Lucca sprong op met vuur in haar ogen en werd weer naar benden geduwd door Rhine die haar waarschuwend aan keek.
‘Mevrouw Davis, is het waar dat u de bibliotheek heeft omgegooid? Ik heb namelijk vijf geloofwaardige getuigen die zeggen dat ze u hebben gezien.’ Zei de professor.
Rose deed haar mond open en dicht. Toen weer open en dicht. Het zou er erg komisch uit hebben gezien als de sfeer niet zo gespannen was geweest.
‘Nee. Dat heb ik niet gedaan.’ Wist ze uiteindelijk uit te brengen en keek naar het groepje zwadderaars.
‘Natuurlijkheeftzedebibliotheeknietomgegooit!’ Gilde Lucca uit die weer was opgesprongen en de boel met vuur in haar ogen had bekeken. ‘Watdenkenjulliewelniet? WaaromzouRosedatdoen? Diebrengthaarhelelevendaardoor!’ Lucca had de zwadderaars herkend en nu ze dit hoorde kookte haar bloed.
‘LUCCA! RUSTIG!’ Schreeuwde Rhine zodra ze er een speld tussen kon krijgen en duwde haar weer neer op de stoel.
Lucca haalde een hap met adem, ze had zo snel gesproken dat ze geen tijd had gehad om te ademen.
Lucca had ondertussen haar toverstaf al getrokken en richtte die op de zwaderaars. ‘Stelletje leugenaars!’ Siste ze. Ze was professor Omber, die in de hoek als een hysterische pad stond te springen, helemaal vergeten.