039*
'Vlug, draai de spiegels om!' Ik ren naar de dichtsbijzijnde spiegel en wil hem omdraaien. Het was een mooie staanspiegel met gouden versiersels aan de zijkant. Op het moment dat ik hem vast pak blijf ik doodstil staan. Een meisje, precies dezelfde als die bij het tankstation, stond volgens de spiegel rechts achter me. Met een ruk draai ik me om. Niemand, alleen de andere jongens die verwoed de spiegels om proberen te draaien. Langzaam richt ik mijn blik weer op de spiegel die ik nog steeds vasthoud. Het meisje stond er nog steeds, een valse glimlach verscheen op haar gezicht en haar lippen maakten geluidloze woorden. Langzaam verscheen er iets op de spiegel, iets donkerroods, eerst in een lijn, maar daarna in meerdere letters. You're dead! Stond er in grote, bloedrode letters geschreven op de spiegel, ongeveer 10 centimeter van mijn gezicht af. Met een harde schreeuw duw ik de spiegel van me af, die onmiddelijk achteruit wankelt en op de grond aan splinters valt. Een steek gaat door mijn maag en ik duik in elkaar. 'Cris!' Georg rende naar me toe en trok me weg bij de spiegels. Een enorme diepe snee had zich in mijn been gezet. 'Wat gebeurde er?' Tom zette zich naast me neer, terwijl Bill en Gustav nog steeds met de spiegels bezig waren. Ik wijs zwijgend naar de spiegel, waar nu op de een of andere manier een hoop stof vanaf kwam. Ik kruip ernaartoe en bekijk de scherven. Niks bijzonders meer, alleen ik. Voorzichtig schuif ik er een paar aan de kant en zie dat er een briefje achter zit. Langzaam vouw ik die open en lees hem, bang voor wat er staat:
23-04-1947
Lieve mam en pap,
het spijt me dat ik jullie heb verlaten.
Ik wil niet dat er iemand anders bij betrokken word
Ik wil niet dat jullie weten wat er is gebeurd
want jullie zullen het toch niet geloven.
Ik hoop dat jullie nu rustig in vrede kunnen leven
zonder mij, maar ik weet dat jullie je erover heen
kunnen zetten.
Ik wil dat jullie weten dat ik van jullie hou
Ik zal er altijd voor jullie zijn, ik sta daar boven
altijd op jullie te wachten.
Ik weet dat mam gelooft in het hiernamaals, dus zal
ik nu eindelijk te weten krijgen of dat ook echt bestaat
Hoe dan ook, je hoeft niet bang te zijn om te sterven
omdat er nog veel ergere dingen kunnen gebeuren waar
ik jullie altijd voor zal beschermen
Ik ben nu een engel
Jullie beschermengel
zeg tegen mijn broertje dat ik hem zal bevrijden van
al zijn enge nachtmerries en dat ik over hem zal
waken tot in de donkerste tijden
xxx ik hou van jullie
Rosalie Zietsen
Met open mond staarde ik naar de brief in mijn handen. Mijn vermoeden deed me denken dat ze hetzelfde had doorgemaakt als dat wij nu doormaakte. Het gekraak onder de houten planken viel me nu pas op. Bill draaide net de laatste spiegel om en ik richtte mijn blik langzaam op hem. Nog net kon ik een glimp opvangen van het meisje in de spiegel, die nog steeds met dezelfde valse glimlach naar me keek. Ik wist niet wat er ging gebeuren, maar het kraken onder de planken voorspelde zeker niet veel goeds. Mijn ademhaling versnelde en bang keek ik de jongens een voor een aan. Doodstil keken we om ons heen, om te kunnen zien waar het gekraak vandaan kwam. Ik meende gegiechel er tussen door te horen, alsof er kleine kinderen bij waren. 'Horen jullie dat?' Fluister ik bijna onhoorbaar.
Reacties<3 ?
Reageer (4)
Xxx
verder joh!
1 decennium geledengod snel verder gaan hoor!!
1 decennium geledenhet kippenvel loopt over m'n hele lichaam.
1 decennium geledenJezus, wat spannend zeg!
oooh, ik ben zo benieuwd naar het vervolg!!!