Hoofdstuk 9: de training (dag 1)

Toen ik wakker werd was de zon al op maar was ik nog steeds doodmoe. Spijtig genoeg moest ik wel opstaan, vandaag was de eerste dag van de training en iedereen werd om tien uur in de trainingsruimte verwacht. Rekte me uit, keek op de klok en sprong uit m’n comfortabele bed nadat ik had gezien dat het al negen uur was. Ik liep naar de kleerkast, die trouwens elektrisch was en echt heel cool, en haalde er een paar felle kleren uit die toch genoeg bewegingsruimte gaven voor de training. Daarna liep ik naar de badkamer en douchte kort en liep toen naar de ontbijtruimte waar kitty haar magere yohurt en jack zijn spek aan het eten was. Een beetje verder van de tafel stond Cato ongeduldig rondjes te lopen. “ben je er eindelijk? Dit is geen vakantie waarop je kunt uitslapen!”zei hij kwaad. “wow, die is met het verkeerde been uit bed gestapt”,mompelde ik. Ik liep nog half slapend naar de tafel en pakte een taartje dat er overheerlijk uitzag. Ik wou net aan tafel gaan zitten toen Cato mijn pols vast pakte en me de kamer uitsleurde naar de lift. “au, wat is jouw probleem vandaag? Het is nog maar half tien!” snauwde ik terwijl ik me lostrok uit zijn greep. “het is toch duidelijk dat alle beroeps op voorhand bij de training zijn en de losers pas om tien uur.”zei hij. God, hij was echt omhooggevallen. “whatever”mompelde ik en ik liep naar de trap. “waar ga je naartoe?” vroeg hij verbaasd. “ik neem de trap. Het is toch duidelijk dat alle beroeps sportief zijn en de trap nemen en de losers de lift.” Imiteerde ik hem. Hij keek me kwaad aan maar kwam toch maar naast me lopen. Toen we in de trainingsruimte aankwamen was er natuurlijk nog niemans. Duh, mensen met gezond verstand slapen uit als ze dat kunnen. Dus nu moest ik hier nog een half uur staan met alleen Cato als gezelschap. Na wat wel een eeuw leek te duren kwamen eindelijk de andere tributen en de trainers binnen. Toen een van de capitolers had uitgelegd hoe we te werk zouden gaan, moesten we in duo’s naar de verschillende onderdelen gaan. Ik had besloten om nog steeds te doen alsof ik er niets van kon zoals Mary had voorgesteld. Ik lette goed op bij de survival-technieken omdat ik het tijdens de spelen alleen zou moeten redden. En ondertussen probeerde ik een zwakke plek te vinden bij Cato. Tegen de middag had ik echt genoeg van zijn atitude en dus besloot ik niet bij de beroeps te gaan zitten tijdens de lunch. Ik pakte mijn plateau en twijfelde een beetje, maar liep toen toch maar naar de tafel waar de tributen van district 12 zaten. “hey, vinden jullie het erg als ik hier kom zitten?”vroeg ik wat onzeker. “nee, tuurlijk niet”,zei het meisje dat Katniss heette. “hoi, ik ben Peeta en dat ik Katniss.”stelde de jongen die naast Katniss zat zich voor. “ik heet Lizzy.” Zei ik. Het klikte meteen tussen ons en de hele lunch zaten we te praten over thuis en andere dingen. Na de lunch trainde we verder tot we ’s avonds eindelijk mochten stoppen. Ik wenste Peeta en Katniss slaapwel en liep toen samen met Cato de trap op. “Jij kunt echt niets hé” zei hij spottend toen we op ons verdiep waren,” je houd het nog geen twee minuten vol in de spelen!” “wat kan jou het schelen, er kan er toch maar één overblijven” vroeg ik kwaad. “het enige dat me kan schelen is dat district twee er belachelijk uitzien als jij er meteen na het begin van de spelen aangaat.”snauwde hij.”ik ga eraan net als 22 anderen, het district kan mij echt geen bal schelen” schreeuwde ik nu, ik hief mijn hand op om hem een klap in zijn gezicht te geven. Maar hij pakt mijn pols vast en drukte me tegen de muur. “luister, dit is hoe we het gaan doen,”zei hij op een kille fluistertoon,”ik zorg ervoor dat je niets overkomt tot alleen wij twee overblijven, zo kan iedereen zien dat disctrict 2 het beste district is. En daarna vermoord ik je.” Hij loste zijn greep en ging naar zijn kamer. Ik bleef even verward in de gang staan maar liep toen naar de eetkamer om Jez te vinden, op dit moment had ik een vriend nodig.