1.1 De nieuwe

Een tijd lang woelde ik nog verder in mijn bed, maar ik een 02 als eerste getal op mijn wekker zag flikkeren, gaf ik het op. Het had toch geen zin meer,dat wist ik uit de vorige nachten. Rustig stond ik op en rekte me uit. Slaperig pakte ik mijn kleren en trok ermee naar de badkamer. ’s Ochtends was het eerst wat ik deed altijd een koude douche nemen, het zou me wat wakkerder moeten maken, maar het hielp niet meer. Ik was er intussen een soort van immuun voor geworden, net als cafeïne. Er was niet meer dat me wakker kon maken, alleen meer slaap zou helpen, maar de minuut dat mijn ogen dichtvielen, zag ik de groene ogen weer voor me. Ik kleedde me rustig uit en stapte de douche in. Ik draaide de koude kraan van de douche open en voelde het ijskoude water op mijn hoofd vallen en via mijn rug naar mijn benen rollen om zo weer in het afvoerputje te glijden en verdwijnen.
Na mijn koude douche, begon ik aan mijn eerst cafeïneshot van de dag. Het mocht dan wel niet werken, maar elke dag hoopte ik dat het opeens wel ging werken. Het was nutteloze hoop, maar het was één van de weinige dingen waar ik me nog aan kon optrekken. Na een paar nachten mijn dromen te hebben gehad, begon ik steeds meer drank met cafeïne te drinken. Nu dronk ik niets meer waar het niet inzat, ik was bang dat ik anders gewoon zou omvallen en niet meer zou kunnen opstaan, voor eeuwig slapen. Het brood dat ik de kast klaar stond om als ontbijt te worden gegeten, liet ik voor wat het was en nestelde me rustig in de zetel met de volle koffiekan naast me. Terwijl ik aan het nadenken was, nam ik grote teugen van mijn koffie en vulde de mok regelmatig bij. Ik dacht altijd na. Ik kon het gewoon niet verhelpen, maar over de kleinste dingentjes in het leven kon ik wel uren over piekeren. Overal moest gewoon een logische verklaring voor bestaan. Ik geloofde dus helemaal niet in die bovennatuurlijke onzinverhalen. Het was toch ronduit dom dat mensen echt geloofde dat er ondode mensen bestonden die zich voeden met bloed of mensen die bij volle maan in wolven veranderden? Hoe dan ook sinds mijn dromen zijn begonnen, blokkeerde mijn slaapgebrek een deel van mijn gedachtegang, maar toch bleef ik onvermoeid verder denken. Zonder mijn gedachtes zou ik helemaal niets meer zijn. Terwijl ik verder nadacht over digitale fotografie, bleef ik koffie verder inschenken. Toen ongeveer mijn vijfde mok leeg was, besefte ik dat de wekker in mijn ouders hun slaapkamer ieder moment hen uit hun vrolijke, nachtmerrieloze slaap kon halen. Verdoofd van de hoeveelheid cafeïne in mijn bloed, pakte ik mijn jas en ging naar buiten. Ik wou mijn ouders niet zien en ik had ze ook niet meer gezien sinds ze dachten dat mijn verschrikkelijke nachtmerries was om aandacht te zoeken.