008

Scarlett POV

Ik deed mijn ogen open. Het duurde even voor ik wist wat ik hier deed, op de ijskoude grond van de achtertuin. Toen realiseerde ik me dat ik uit het raam was gesprongen. Smooth.. Fijn nu begin ik ook al tegen mezelf te praten… Het moet niet gekker worden. Opeens voelde ik een hevige pijn in mn rechtervoet. Ik zuchtte. Ik kon ook nooit eens geluk hebben. Ik besloot om niet naar mijn voet te kijken. Waarschijnlijk zou het wel meevallen uiteindelijk.
Net op het moment dat ik wilde opstaan hoorde ik iets kraken achter me. Ik schrok me helemaal dood en rende als een gek de achtertuin uit. Ik probeerde niet te denken aan de pijn in mijn voet, nu was niet het goede moment om me daar zorgen over te maken. Ik dacht aan het incident van daarnet en meteen welden de tranen weer op. Tevergeefs probeerde ik ze weg te vegen. Het werden er teveel.
‘Hoerenkind!’. Het woord bleef maar door mijn hoofd spoken. Ze wist niet hoeveel pijn ze me deed door dat te zeggen.

Na een tijdje begon ik langzamer te lopen en plofte neer op het eerste beste bankje dat ik zag. Zonder het te weten was ik in een parkje beland dat ik nog nooit eerder had gezien. Leuk. Verdwaald. Ja joh, kan er ook nog wel bij. Nog meer tranen stroomden nu over mijn wangen en ik begon nog harder te huilen, voor zover dat nog kon.

Harry Edward Styles POV

Ik staarde naar de lege plek naast me in bed. Ze was weg. Ze was gewoon weg. Ze had het niet even laten weten toen ze weg ging of zo. Nee hoor, ze was gewoon weg gegaan. En hier zat ik dan alleen. Ik zuchtte en besloot haar te sms’en.

Goodmorning beautiful,
waar zit je? Ik dacht dat je wel
naast me wakker zou worden (;
xx. harry

Ik verstuurde hem en besloot maar even te douchen.

Anderhalf uur later zat ik op de bank.
Ik had d’r nog ongeveer twintig andere smsjes gestuurd, en nog tien keer geprobeerd te bellen, maar ze reageerde niet. Ik maakte me zorgen om haar. Wat als er iets ergs was gebeurt?
Ik moest haar zoeken. Snel trok ik mijn jas aan en liep naar mijn auto. Ik besloot als eerst even langs haar huis te gaan, de kans was groot dat ze gewoon thuis zat, en ik me voor niks zorgen maakte. Zodra ik bij haar huis was snelde ik naar de voordeur en belde aan. Een chagrijnig uitziende vrouw deed open. Ik stak mijn handen in mijn jaszakken en keek een beetje zenuwachtig om me heen.
‘Eh, is Scarlett hier misschien?’
De chagrijnige blik van de vrouw veranderde nu in een vooral boze, maar ergens ook bezorgde blik. ‘We hebben ruzie gehad vanmorgen, en ze is opeens weg. Ik heb geen idee waar ze is, meestal stuurt ze wel een smsje of zo.’
Zonder nog iets te zeggen draaide ik me om en snelde naar m’n auto. Het was misschien onbeleefd maar op dit moment was het enige waar ik aan dacht Scarlett.
Wat als er echt iets ergs was gebeurt met haar? Ik moest haar vinden. En dit zou me niet alleen lukken. Ik pakte mijn iPhone uit mijn broekzak.
‘Zayn. Er was een meisje vannacht bij me, en nu is ze opeens weg, ik leg het later nog wel uit, maar kunnen jij en Louis me komen helpen zoeken? Alsjeblieft? Ik kan dit niet alleen.’
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Ik heb geen idee waar je het over hebt maar we komen eraan.’
Ik hield van mijn vrienden. Ik gaf ze het adres van waar ik nu was en zuchtte. Ik moest haar echt vinden.