I want, i want, i want...

Ik snelde de zaal uit met Alec achter mij aan. 'Hoe gaan we?' vroeg ik met tijdens het lopen omdraaide om de glimlachende Alec aan te kijken. 'Wat?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauw. 'Niks, ik geniet er gewoon van om jou zo vrolijk te zien,' antwoorde Alec schoudersophalend. Ik kijk hem vaag aan... Oke dan.... Ik huppel verder. 'Maar je beantwoorde mijn vraag niet,' zei ik licht dansend met mijn haar dat lichtjes op en neer veerde met de passen die ik huppelde. 'We krijgen de Aston Martin mee zodat we niet opvallen,' zei Alec luchtig. Ik stop met huppelen en sta stil, ik had met de rondleiding die ik kreeg de eerste keer dat ik hier kwam de auto gezien en laten we zeggen dat de auto nou niet echt onopvallend is. Ik keek Alec vaag aan en zette snel mijn allerliefste gezichtje op door hevig met mijn licht opgemaakte wimpers te knipperen. 'Alec weet je in meerdere landen mag ik al legaal auto rijden,' zeg ik zo verleidelijk mogelijk. 'Nee sorry schat maar ik rijd,' reageerde Alec kortaf. Ik keek hem verontwaardigt aan. Het zou misschien verwent klinken maar ik kon er dus echt niet tegen als ik mijn zin niet kreeg. 'Wat is dat voor onzin, als ik niet mag rijden mag jij dat ook niet want jij bent voor altijd zeventien. Dat is dus net geen achttien,' zei ik licht ontstoken. Alec keek mij duister aan waarna zijn blik veranderde in een gebroken blik. Ik besefte dat ik hem had gekwetst met die woorden en ik hem spijtig aan. 'Sorry Alec zo bedoelde ik het niet,' zei ik met oprechte spijt. 'Hou gewoon je mond,' siste Alec. Ik hield braaf mijn mond. We waren bij de auto aangekomen. Ik keek mijn ogen uit op het ding. Ik hield ongelofelijk veel van dit soort snel auto's en deze passie had ik gedeeld met mijn eerdere vader en natuurlijk ook met Emmet en Edward. Ik had uren met Edward achter de buis doorgebracht kijkend naar Top Gear. Evenals ik dat in Nederland had gedaan met mijn adoptievader voor zijn ongeluk. Ik was twaalf toen de vrachtwagen van mijn vader op het ijs was geraakt en hij er niet uit kon ontsnappen. Ik miste hem als geen ander, hij was mijn grote beschermer, mijn beste vriend. Niemand had die plek in kunnen nemen toen mijn moeder na drie jaar weer was gaan daten. Ik had elke man harteloos verveelt en weg gepest tot grote ergenis van mijn moeder. Ik wist dat ze een vriend verdiende, een persoon die haar kon steunen en opvangen, maar ik kon het niet uitstaan dat ze hem probeerde te vervangen. Een traan liep over mijn wang nu ik terug dacht aan mijn vader. 'Huil je nu om een auto?' vroeg Alec voorzichtig. Ik schoot in de lach wat een raar geluid opleverde omdat ik nog moest na snikken. 'Nee het is niks, kom we gaan,' praate ik er snel overheen. Ik stapte in de prachtige auto. Ik moest hier echt serieus in rijden. Ik kon al lang rijden ik had namelijk al meerdere jongens voorbij laten gaan die mij hadden proberen te verleiden met een ritje in hun snelle auto. Er was zelfs een jongen geweest die mij in zijn vaders porsche had laten rijden. Het was niks geworden maar ik had wel mooi in een Porsche gereden. We reden de garage uit waar de auto in stond en we reden al snel op de snelweg. Misschien moest ik het eens anders aanpakken. Ik boog naar Alec toe en fluisterde zachtjes in zijn oor. 'Als je me laat rijden zorg ik ervoor dat je er geen spijt van krijgt,' zei ik verleidelijk en ik gaf zachtjes een kus in zijn nek. Ik hoorde zijn ademhaling zacht versnellen ondanks dat hij bijna nooit inademde. Ik zag zijn ogen langzaam donkerder goud worden. Ik was trots dat ze goud waren. Hij had speciaal voor mij al in twee maanden geen mens vermoord en was op het "vegetarische" dieet overgegaan. Maar zijn ogen werden donkerder als teken dat mijn plan werkte. 'Nicky ik smeek je ga weer gewoon zitten. Anders zal ik de eerste vampier zijn die een ongeluk veroorzaakt,' zei hij smekend. Ik grinnikte maar luisterde mooi niet. In plaats daarvan ging ik met mijn lippen langzaam over zijn kaaklijn naar zijn wang en drukte een kusje op zijn mondhoek. Ik zag dat zijn ogen haast zwart waren en merkte dat als ik op het moment nog wou blijven leven ik maar beter kon stoppen. Alec keek strak op de weg. En sloeg het eerst voorbijkomende tankstation af. Ik grinnikte I always get my sin, zoals het boekje zei. (moet je echt even opzoeken geniaal boekje!) Ik wou de auto al uit springen om van plek te wisselen toen Alec mij terug trok. Hij draaide in zijn stoel naar mij toe en plaatste passioneel zijn lippen op de mijne. Ik schrok licht van zijn plotselinge handeling en deinsde even terug maar al gauw drukte ik tegen hem aan. Zacht voelde ik zijn koude tong tegen mijn lippen. Ik trok me geschokt terug, ik wist dat hij dat nooit zomaar vol zou houden. 'Alec, kan je het wel ik bedoel je bent zo dorstig als maar kan,' zei ik zacht. Ik kreeg enkel wat gegrom als antwoord en hij drukte zijn lippen weer op die van mij. Ik zuchte maar stribbelde niet tegen, hier had ik te lang op gewacht. Zacht voelde ik zijn lippen op die van mij. Hij beet zachtjes op mijn lip en langzaam haalde ik mijn lippen van elkaar en zacht voelde ik zijn tong de mijne zoeken. Ik was verrast ondanks dat zijn hele lichaam steenhard was, was zijn tong aangenaam zacht. Ik voelde de lust die Alec in de zoen legde. Ik genoot volop maar ik voelde dat hij zich inhield ondanks zijn overweldigende lust. Hij was nog altijd bang mij pijn te doen. Uiteindelijk was ik degene die de kus afbrak. Hij keek me met pikzwarte ogen spijtig aan. 'Sorry ik liet me gaan. Beloof me dat je me nooit meer zo zal treiteren. De volgende keer overleef je hoogst waarschijnlijk niet eens,' zei hij met een gezicht vol pijn. Ik streek geruststellend met mijn hand over zijn marmeren wang. 'Je deed het geweldig en ik weet zeker dat je me nooit pijn zult doen. Daarbij ik heb heel weinig bloed omdat ik een halfje ben dus zal je er uiteindelijk weinig aan hebben,' zei ik grinnikend. 'Ik wil niet dat je er zo over denkt. Ik ben gevaarlijk Nicky. Ik ben het meest gevreesde monster in de meeste mensen nachtmerries. Ik kan dit niet zomaar,' zei Alec met een gekwelde blik. 'Nee dit kan je inderdaad niet zomaar. Dit kan jij omdat ik van je houd en omdat ik geloof dat jij dit kan,' zei ik met een glimlach op mijn gezicht. 'Mag ik nu rijden?' vroeg ik met een ondeugende lach. 'Oke dan. Maar beloof dat je niet gaat scheuren met het ding!' zei hij waarschuwend. Dat zullen we nog wel zien.