Young, wild and free' 007

Naya zat de laatste minuten van de les met grote verveling uit. Ze weerstond de neiging om met haar pen te gaan klikken, maar dat was irritant en erg kinderachtig dus deed ze het niet. Ze luisterde verveeld naarh het verhaal over één van de dertig oorlogen die ze dit haar zouden behandelen. Oké, dertig is misschien overdreven, maar het kwam wel dicht in de buurt. Ze had geschiedenis niet nodig om haar dromen waar te maken, maar aangezien het standaard in haar pakket zat moest ze wel. Jippie.
Naya’s telefoon trilde op haar rechterbovenbeen, in de zak van haar grijze rok. Ze pakte haar iPhone en zag dat ze een Whatsapp-berichtje had. Ze opende het snel en zag dat Liam haar wat te vertellen had. Ze opende het ellenlange gesprek en keek naar het laatste berichtje.
We komen rond 5 uur aan op Heathrow, looking forward to see you.. x
Naya lachte bijna hardop, maar ze kon zich nog net inhouden, waardoor ze alleen maar glimlachte. Ze zag er zo naar uit om haar vriendje weer te zien. Snel keek ze of de leraar oplette en zodra ze zag dat hij nog steeds ijverig naar het bord aan het wijzen was, typte ze snel wat terug.
Ik zal er zijn, ik houd van je, xx Met een voldaan gevoel stak ze haar telefoon terug in haar zak. Ze pakte haar pen weer op en begon in haar notitieblok te tekenen.
Toen de bel eindelijk ging, stonden de vriendinnen van Naya al bij haar tafel voordat ze zelf op had kunnen staan. En aangezien ze graag wegwilde, wat dat erg snel.
‘Laten we gaan, meiden.’ Op dat tekenen begon de hele groep te lopen. Snel zei Naya de leraar gedag voordat ze het lokaal uitliep. Naya keek op haar horloge. Het was nu kwart over vier. Ze checkte de precieze tijd waarop het vliegtuig uit Singapore zou landen, wat zeven minuten voor vijf zou zijn. Ze zou hard door moeten rijden om op tijd te zijn.
‘Meiden, ik moet ervandoor. Liam komt zo aan, en ik moet thuis mijn auto nog halen.’ De kudde knikte en lieten Naya gaan, na een paar afscheidszoenen. In de lucht, dat wel. Naya keek wéér op haar horloge en zag dat er al twee minuten voorbij waren. Op haar zwarte hakken rende ze zo snel mogelijk naar de uitgang van de school. Ze struikelde bijna over de trappen, maar kon zich nog net overeind houden.
‘Laat me op tijd zijn, please!’ Haar smeekgebedje herhaalde ze in haar hoofd. Ze wilde Liam zo graag zien.. ze móést gewoon op tijd zijn.

----
Het reactievakje bijt niet hoor..