10. Special Edition

Taylor
“Hi Jasmin,” groet ik haar.
“Hee, dit is Mara,” antwoord Jasmin en trekt een meisje met lang rood haar naar zich toe.
“Hi Mara, leuk je te ontmoeten. Vind het je het goed als ik je vriendin voor een paar uur leen?” vraag ik grijnzend.
“Van mij mag je haar de hele avond wel hebben!” antwoordt Mara. Ik kijk haar verbaasd aan.
“Zolang je haar maar goed behandeld en netjes thuis brengt,” vervolgt Mara met een knipoog. Ik grinnik en zie Jasmin verlegen naar de grond kijken. Ik pak haar hand.
“Let’s go. Het is nu nog lekker warm,” zeg ik tegen haar. Ze knikt en zwaait naar Mara.
“Have fun!” roept Mara ons na.

Hand in hand lopen we over het terrein van het hotel, terwijl de zon op onze schouders brandt.
“Waar gaan we heen?” vraagt Jasmin me nieuwsgierig.
“Dat is een verrassing. Je ziet het zo wel,” grinnik ik.
“Maar…”
“Geen maar.”
Jasmin zucht en houdt haar mond.
“Zo, nu wil ik wel wat meer over je weten. Ik weet inmiddels dat je moeder veel om je geeft. Heb je broers of zussen?”

Wat vragen later stond ik stil en Jasmin volgde mijn voorbeeld. Ik trok me schoenen uit, Jasmin deed hetzelfde. Terwijl ik mijn schoenen met hun veters aan elkaar knoopte haakte Jasmin haar slippers aan haar vingers. Ik hing mijn schoenen om mijn nek en ging achter haar lopen met mijn handen voor haar ogen.
“Taylor! Wat doe je?”
“Dat zie je toch!”
“Ik zie niets!”
Ik moet lachen en begin met Jasmin voor me uit te lopen. Even later hield ik halt en haalde mijn handen weg van haar ogen.
“Wauw,” bracht Jasmin uit.
“Fijn dat je het mooi vind,” grijns ik en trek mijn shirt uit. Ik zie hoe Jasmin naar me kijkt en ik weet me even geen houding te geven.
“Ga jij met je kleren het water in?” vraag ik. Jasmin glimlacht en schudt haar hoofd. Ze trekt haar korte spijkerbroek uit en trekt haar shirt over haar hoofd. Nu was ik aan de beurt om haar aan te staren. Damn wat had ze een mooi lichaam. Taylor, doe normaal. Koppie erbij.
“Nou, kom op dan!” zegt Jasmin. En ze begint als een gek richting de blauwe zee te rennen. Ik zette de achtervolging in en voelde hoe het warme zand onder mijn voeten brandde. Ik rende naast Jasmin en pakte haar hand. Samen met haar rende ik het water in, totdat we niet verder konden en we ons in het water lieten vallen. Jasmin probeert me onder te duwen, maar ik kan me makkelijk van me af houden. Ik duik onder en kom tussen haar benen weer naar boven, zodat ze op mijn schouders komt te zitten.
“Je bent gek!” lacht Jasmin boven me.
“Is dat negatief?”
“Nee hoor, best positief.” Ik voel hoe ze zich een beetje afzet en weer in het water plonst. Ik kijk om me heen en schrik een beetje wanneer ze vlak voor mijn neus weer opduikt. Ik schuif een plukje haar, dat langs haar gezicht plakt, weer achter haar oor. Verlegen kijkt ze naar beneden.
“Ik ga denk ik nog even proberen een beetje bruin te worden!” grijnst Jasmin terwijl ze weer richting de handdoek loopt. Ik loop achter haar aan en vraag:
“Nu al?”
“Ja, hoezo?”
“Omdat ik nog wel even met je wel zwemmen!” grijnst ik.
“Haha, en hoe wil je me overhalen?” vraagt Jasmin uitdagend.
“Ik hoef je niet over te halen!” en ik loop naar haar toe. Jasmin kijkt me verbaast aan, terwijl ik buk. Ik sla mijn arm om haar benen en gooi haar over mijn schouder.
“Aaaah.”
“A, ben je bang? Zo hoog is het toch niet?” vraag ik geamuseerd terwijl ik weer richting het water loop.
“Ik ben nergens bang voor, maar laat me nu los!” zegt Jasmin en geeft me een tik op mijn kont. Ik schiet in de lach.
“Denk je dat ik je nu nog los ga laten?” vraag ik terwijl mijn voeten het water weer raken.
“Hmmm, het was te proberen,” mompelt Jasmin. Vrolijk loop ik door totdat ik twee handen in mijn zij voel. Jasmin begint me als een gek te kietelen. Ik proest het uit en laat Jasmin van mijn schouder glijden. Ze gaat trotst voor me staan.
“Heb ik dat even goed gefikst!” grijnst ze.
“Heel goed!”
“Wie het eerste bij de handdoek is!” gilt Jasmin tegen me en begint alweer te rennen. Damn wat heeft zij een energie. Lachen jog ik naar de handdoek waar Jasmin al lang en uitgebreid ligt.
“Jij bent ook geen waardige tegenstander zeg!”lacht ze.
“Ik laat meisjes gewoon graag winnen,” antwoord ik, terwijl ik naast haar neer plof.
“Waarom?”
“Omdat meisjes nooit van mij kunnen winnen!” Tot mijn verbazing begint Jasmin hard te lachen.
“Wat?”
“O Taylor, dat heb ik al zo vaak gehoord. Mijn broer denkt het ook altijd allemaal beter te kunnen, maar ik durf te wedden dat ik met best wel wat dingen van jou kan winnen!”
Nu was het mijn beurt om te lachen.
“Je daagt me uit? Voor een weddenschap?”
“Tuurlijk. Why not?”
“Oké, kom maar op.”
“Ik durf te wedden dat ik meer koekjes in één minuut op kan eten dan jij!”
“Ik ga me niet volproppen met koekjes!”
“Het is officieel, jij bent echt geen waardige tegenstander. Nu heb ik al gewonnen!”
“Weet je wat, ik bedenk wel een weddenschap!”
“Mij best,” antwoordt Jasmin terwijl ze op haar mobiel kijkt.
“Ik moet zo gaan, ik ga eten met Mara en Rose!” zegt ze tegen me. Ik knik, terwijl ik mijn teleurstelling probeer te verbergen. Hand in hand lopen we weer richting haar huisje. Wanneer we weer voor de deur staan twijfel ik wat ik moet doen.
“Ik vond het heel erg gezellig…” begin ik.
“Ik ook, en als niet wist dat je nu heel erg zout bent zou ik je een afscheidskus geven,” grijnst Jasmin. Ondanks dat ik het jammer vind moet ik toch lachen.
“Ik ga nadenken over die weddenschap!”
“Ja, lijkt me een goed idee. Bye!”
“Bye,’ antwoord ik, terwijl Jasmin de deur van haar huisje open duwt. Ik draai me om en loop weg.
“Taylor!” Ik draai me om en zie hoe Jasmin me af rent.
“Ja?”
“Ik heb me bedacht. Ik denk dat ik het toch wel wil proberen.”
“Wat bedoel je? Die wed-…”
Mijn zin werd onderbroken door haar lippen die op de mijne branden. Mijn hand lag in haar nek, mijn hart ging tekeer en bam, kriebels...