106- Confrontatie...

Carlisle PoV
ze streden naar voor, precies zoals toen ze kwamen voor Reneesmee. alles was muisstil, en zoals Elisabeth had gezegd, was Marcus afwezig. Ik merkte Bella en Edward knikken naar elkaar. Nessie en Bella stonden meer naar achter, omdat ze daar beter beschermd zouden zijn, en Bella's schild toch ver genoeg kon gaan. Edward leek alles in de gaten te willen houden, zoals ALice die ongeconcentreerd voor zich uitstaarde. Ik wist dat Jasper ons kalm hield, zodat we onze gedachten konden ordenen, maar dat had ik niet nodig gehad om te beweren dat het er niet al te best uitzag. Helemaal niet goed. iK had Aro niet veel zo .. droevig zien kijken. Meer Emotieloos, het was iets wat ik meer aan Marcus zou toeschrijven.
'Aro, Caius. Goed jullie weer te zien.' zei ik, klaar en duidelijk, en zo vriendelijk mogelijk. Aro knikte me toe, nogal stijf voor zijn doen, maar Caius leek me te negeren. Ik keek rond. Zoals voorspeld was iedereen er, hoewel ik iemand leek te missen uit de groep. Ik kon er gewoon mijn vinger niet opleggen.Caius keek me recht in de ogen.
'Laten we de formaliteiten achterwege laten, Carlisle. Er is niemand die het echt kan schelen hoe we ons gedragen, denk ik.' zei hij op zijn gebruikelijke manier. Ik hoorde Kate en Garett sissen. Iedereen hoorde in Caius boodschap wat hij ermee bedoelde; er waren geen getuigen, alleen wij en hen. En het was duidelijk dat het niet de bedoeling was dat iemand van ons het zou overleven, en vrij zou zijn. tenzij alles ging zoals hij het in zijn hoofd zag. Caius leek veel dominanter nu Marcus uit de groep weg was, en Aro... leek zijn gebruikelijke flair verloren te zijn. Over Aro gesproken. Hij leek niet helemaal op zijn gemak.. hij keek de hele tijd rond alsof hij een verrassingsaanval verwachtte, of dat er nog iemand zou bijkomen. Zocht hij naar Elisabeth? of hoopte hij Marcus hier te vinden? Aro was altijd heel erg gesteld geweest op Marcus, ze waren al millenia samen in volterra, de stad die ze samen hadden laten bouwen. Waar ze woonden; waar Marcus alle vampiers verjaagd had, zodat hij een heilige werd en waardoor de kerk sindsdien alle duistere monsters -zoals heksen en zo- wilde opsporen en vervolgen. Brandstapel dus.. zoals Jane en Alec. (Ik weet dat ik eerst zei verdrinken, maar in Stephany's boek heb ik gelezen dat het brandstapel
was.)
'Waar is Elisabeth? Waar zijn haar kinderen?' Aro vroeg het zo kalm dat het even leek alsof Marcus in zijn lichaam zat. De eeuwig rustige, emotieloze Marcus... daar deed Aro me aan denken. Zo veranderd.
'Ze is vertrokken.' zei Edward meteen in mijn naam, zich richtend tot Caius. Edward had het minste respect voor Caius, omdat hij zich mettertijd alleen maar bezighield met strafexpedities en er bijna van genoot om mensen tot de brandstapel te verdoemen.
Nu pas lette ik op het feit dat een heel aantal Volturileden niet zo stijf en stil waren als anders; Jane en Alec, Felix en een paar anderen leken zich zo groot mogelijk maken om alles goed te kunnen zien. Ze wilden zeker zijn dat hier niets van Elisabeth te zien was. Van Jane en deels van Alec vond ik het normaal, en dat Felix het deed, was bewijs dat hij nog steeds van haar hield.
'Je liegt. Waar is ELisabeth? Jane..' Caius was razend. Ik had nooit verwacht dat hij zo om Elisabeth gaf... of was hij zo bang dat ze zich bij ons had aangesloten? Jane deed niet echt moeite, ze wist dat Bella te sterk was voor haar. Ze liet haar hoofd zakken. ik keek even naar Bella, ze leek verbaast te zijn over iets.. Had Jane niet eens geprobeerd? Ik had gemerkt dat ze behoorlijk... Close is geworden met Rose, en zeker met ELisabeth, en dat zelf Bella bijna normaal deed rond Jane... Alsof ze ergens ook verre familie was geworden, zoals de Denali's. Maar ik had nooit vermoed dat Jane's respect zo diep ging... omdat wij de zorgen voor Elisabeth op ons genomen hadden. Felix keek naar de grond, ik ben niet zeker of hij ons zou aanvallen als Elisabeth hierbij was, maar nu zou hij het toch doen. ALs Elisabeth er niet bij is, doet hij alles wat zijn meesters van hem vragen. Hij hangt vast aan Chelsea's gave, en ELisabeth zal de enige ooit zijn die hem ervan kan "bevrijden".
Het bleef heel even stil... Aro en Caius hielden elkaars hand vast, en daarmee was alles gezegd. ZOnder ook maar te willen luisteren. Emmett rolde met zijn spieren, Jasper maakte zich klaar. Iedereen leek zich klaar te maken voor een gevecht, ik hoorde zelf de wolven grommen. Felix, Jane en Alec keken elkaar aan, de rest leek zich ook klaar te maken voor een gevecht. Zij drie leken een beetje verloren in de groep, het verbaasde me een beetje van Alec, maar hij was close met zijn zus...
demetri stapte traag naar voren, en steeds sneller samen met een paar anderen. Net voor hij met Emmett zijn krachten kon meten, botste hij...
Hij botste op een .. onzichtbare muur. Emmett liep een beetje dichter, en duwde tegen wat leek op een sterke glazen muur. Hij liep mee met de randen in een cirkel. WIj keken naar Bella, maar die leek van niets te weten. Het was een misterie, tot ik een bekende stem hoorde roepen.
'Oh, Jullie hebben een feestje? EN waarom ben ik niet uitgenodigd?'