005

Wanneer we die brief in de brievenbus hebben gegooit lopen we vrolijk terug naar huis, ik ben nu gewoon zo vrolijk, de brief is op de post en dat alleen voelt al geweldig, nu alleen nog hopen op een leuk antwoord natuurlijk. Onderweg zingen we vrolijk een liedje van Tokiohotel, allebei glimlachen we breed. "Ik hoop dat papa ook gauw weer eens thuis komt, zonder hem is het heel anders, als hij thuis is zijn Quincy en ik veel vrijer. "Maar als we alleen met mama zijn dan barst er net nog geen bom! Een kleine zucht verlaat mijn mond, ik voel hoe mijn mobiel trilt, het is een sms'je van papa! Ik lees het sms'je snel en blijf naar mijn mobiel staren. 'Wat zegt hij?' vraagt Quincy nieuwsgierig. 'Hij vraagt of het weer om Tokio Hotel gaat en hij weet nog niet wanneer hij thuis kan komen' zeg ik dan zacht. "Ik zie het gezicht van mijn zusje ook betrekken. Ik begin langzaam een sms'je te typen richting mijn vader. "Mama heeft mijn Tom tshirt vernield en ze doet erg dom over Tokiohotel, ik heb al zelf gezegd als ze nog zoiets doet, dat ik haar foto kapot maak! Xxx je liefste dochter, ik mis je! "Ik zou dol graag willen dat ik bij papa was in New York! Het is zo kut dat papa zo ver weg is, als het kon dan zou ik vliegtickets kopen en naar hem toe gaan, maar dat kan niet en in die tussen tijd moeten Quincy en ik mama zien te overleven, maar echt, op een dag ontploft 1 van ons gewoon tegen haar, dat is zeker!

"We komen thuis weer aan, mama is nergens te bekennen, ene kleine opluchting schiet door mijn heen. Maar opeens hoor ik dat er iemand boven is. Kayleigh en ik nemen allebei een sprint naar boven.Wanneer we boven zijn zien we onze moeder in onze kamer rotzooien. 'Mam, wat doe je!?' roept Kayleigh geschrokken uit en onze moeder draait zich om. 'Niks' zegt ze snel, die vreest natuurlijk voor d'r foto, maar ik vertrouw haar niet, en Kayleigh en ik komen er nog wel achter wat ze van plan was. 'Mama vertrekt weer uit onze kamer en loopt naar beneden. Meteen lopen wij onze kamer in en beginnen rond te kijken. "Het was opgeruimd maar daarnet heeft mama alles overhoop gehaald! En dan mogen wij er voor boete om het op te ruimen! Nou mooi niet.. 'Ligt alles er nog?' vraag ik en Kayleigh knikt. 'De spullen van Tokio Hotel heeft ze niet gevonden' zegt Kayleigh en ik zucht opgelucht, maar dat mama zo'n troep heeft gemaakt is echt gemeen van haar. Snel rent Quincy richting het washok en begint in de wasmand te zoeken. "Ik ben alleen me Tomtshirt kwijt die ik als pyjama gebruikte, en jou Bill shirt was okal niet op zijn plek Kayleigh! 'Wat?!' roep ik uit en ik loop naar Quincy toe en die kijkt me aan. 'Mama's foto gaat er nu zo aan, zij het vast wat met die shirts gedaan' zeg ik woedend. Ik zie hoe Quincy naar beneden rent, dit is foute boel dat weet ik zeker! Ze begint als een gek te schreeuwen. Mam,godverdomme! Eerst verniel je me 1ne shirt en nu weer de andere! Waar zijn ze. "Kayleigh komt ook naar beneden en kijkt haar moerder boos aan.

'Dit kan je dus niet maken mam!' roept Kayleigh uit en ze kijkt om zich heen of ze de foto van d'r moeder ziet maar die staat niet op de plek waar die hoort te staan, shit. Ik zie hoe Quincy kwaat op mama afloopt. Waar is me shirt, er hangt een toon in haar stem die mijn niet aanspreekt. "Er zit woede in, ze flikt het steeds opnieuw. Het is al de 2e keer voor Quincy dat haar shirt weg is. 'Ik heb niks met je shirt gedaan' zegt mijn moeder, maar je ziet aan haar dat ze liegt, Quincy en ik moeten die foto terugvinden zodat wij nu nog eens iets wat echt belangrijk voor haar is kunnen kapot maken! Boos rent Quincy naar de kast en trekt allebei de lades open en begint er als een gek in te zoeken. Ah deze foto kan ik ook wel even wat aan doen, ze houdt een foto van haar moeder en Thomas Berge omhoog. Mam waar zijn onze shirts! Mama d'r ogen worden groot. 'Ze zijn in mijn slaapkamer' zegt ze dan snel en aangezien ik niet zo heel zeker weet of ze de waarheid spreekt besluiten Quincy en ik eerst te gaan kijken voordat we de foto van Thomas Berge en mama terug geven. "Boven aangekomen kijken we rond in de kamer van onze moeder. Maar we treffen er niks aan. Ze liegt erveel! Snel rent Quincy naar beneden, waarom lieg je tegen ons? Ze zijn niet in je kamer, heb je de shirts soms in de prullebak gegooit!