10.

Ik hoorde gelach op de gang en kort daarna ging de deur van de hotelkamer open.
Ik keek met tranige ogen naar Frauke en een zatte Louis.
Frauke zag dat ik weende en liet Louis meteen vallen en liep naar me toe.
het gevolg? Louis belandde met een harde smak op de grond maar Frauke had alleen maar oog voor mij.
'Hij is niet komen opdagen' zei ik met een trillende stem.
'Maar meid toch! wacht even'
Ze liep naar Louis en sleurde hem op de zetel.
Hij lag daar ook maar een beetje zielig op de grond hé.
Ze kwam terug voor mij zitten met een doos tissues.
'Vertel maar'
'Toen jullie vertrokken waren was ik zo nerveus omdat Harry elk moment kon komen. Maar na een uur was hij er nog niet en begon ik de moed een beetje te verliezen. "zou ik heb bellen?" dacht ik maar dan dacht ik "nee dat komt stom over" dus wachtte ik. en wachtte en wachtte. en na 2 uur--'
Mijn verhaal werd onderbroken door een luid gesnurk
we riepen allebei in koor 'LOUIS!'
Ik kon een lachje niet onderdrukken en ook Frauke moest lachen.
'Laten we gaan slapen' zei frauke 'we bellen morgen wel naar Harry en misschien heeft hij wel een goede uitleg voor dit alles. want niemand kwetst mijn Marie zomaar'
Ik viel in een onrustige slaap en droomde over Harry.
En Frauke? Frauke hoopte op de nacht van haar dromen met Louis maar kon die gerust nog wel even uitstellen.