Chapter 034|| IT'S JUST LIKE THAT.

-Ik wist dat ik niet te hard van stapel mocht lopen en toch deed ik het.
-Ik wist dat ik niet om je mocht geven, en toch deed ik het.
-Ik wist dat ik niet verliefd mocht raken, en toch deed ik het.

Je deed me verdriet en ik wist het, maar toch was het het waard, het gevoel dat je me gaf, het was bijna magisch. En de pijn die zich met zich mee bracht, ik dacht dat het niet bestond, dat mensen het overdreven, maar guess what? Het is erger.
Het lijkt alsof iemand met een ijzere hand waar spijkers in zaten je een klap op je wang gaf. Het lijkt als een stomp in je buik, keer op keer om jou te zien neer gaan. Alsof er iets aan je haar trok om je lelijk te laten voelen, niet goed genoeg.

En na alles, na alle pijn die je me deed, kan ik nog steeds niet toegeven, dat het jou schuld is. Wat heb ik gedaan om dit te voelen? Wat heb jij dat je zoveel beter laat voelen dan mij? Wat is er dat mij niet goed genoeg maakt voor jou?

~~~~~~~
Vond deze persoonlijk niet geweldig, maar ik moest hem toch even schrijven ;$