013

Mijn ogen sluiten automatisch en zachtjes zoen ik haar terug. Mijn tong glijd over haar onderlip en ze opent haar mond. Onze tongen strelen elkaar teder. De wereld vervaagd om me heen en het lijkt alsof Sarah en ik de enige personen in de kamer zijn. Ik beëindig de zoen en haal mijn lippen van de hare. Opeens dringt het tot me door dat ik met mijn beste vriendin heb gezoend. Verward kijk ik Sarah aan en zie ook een verwarde blik in haar ogen. ‘Sorry, ik eh, eh.’ Stottert ze en loopt vervolgens de kamer uit, mij verward achterlatend. Ik kijk om me heen en zie mijn ouders en zussen verbaasd naar me kijken. Met een rood hoofd, krab ik ongemakkelijk achter mijn oor. Mijn gedachten razen door mijn hoofd. Nog steeds verward loop ik de kamer uit en ga naar buiten. Met een zucht plof ik op het bankje in de achtertuin neer. Ik laat mijn gedachten de vrije loop. Telkens weer spoken dezelfde vragen door mijn hoofd. ‘Ben ik verliefd?’ ‘Ik kan niet verliefd zijn op mijn beste vriendin.’ En zo zijn er nog veel meer. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen en denk na. ‘Wat moet ik doen?’ Mompel ik tegen mezelf. ‘Misschien moet je even praten, net als ik.’ Sarah’ s zachte stem dringt mijn gehoorgang binnen. Ik kijk op en voel meteen iets kriebelen in mijn buik, als ik haar aankijk. Ze loopt voorzichtig naar me toe en gaat naast me zitten. ‘Heb je ook van die verwarrende gedachten? Dat je niet verliefd kunt zijn op je beste vriend. Dat de vriendschap het niet zal overleven? Ik heb van die gedachtes en ik weet niet wat ik er mee moet.’ Sarah vertelt, terwijl ze haar hoofd op mijn schouder legt en zucht. ‘Ik heb precies hetzelfde, maar wat moeten we nu? We hebben gezoend waar heel mijn familie bij was, dus doen alsof er niets gebeurd is zit er niet in.’ Er volgt een lange stilte, een goede, rustige stilte, ieder met zijn eigen gedachten. ‘Misschien moeten we eerst uitvinden of we werkelijk wat voor elkaar voelen, want ik weet niet wat ik dacht en voelde toen ik je zoende.’ Sarah kijkt me aan. Langzaam knik ik. ‘Ik denk dat dat een goed idee is, maar ik weet wel zeker. Wat er ook gebeurd we blijven vrienden.’ Ze knikt en knuffelt me stevig. Diep in mijn hart weet ik, dat mijn gevoelens voor haar er wel degelijk zijn. Ik geef haar een zacht kusje op haar wang. ‘Zullen we weer naar binnen gaan? Ik denk dat mijn ouders zich ook wel afvragen waar we zijn.’ Vragend kijk ik haar aan. Sarah knikt en staat op. Ze pakt mijn hand en trekt me overeind. Terwijl we naar de achterdeur lopen, praten we vrolijk en komen dan ook lachend binnen. Mijn ouders en zussen zitten op ons te wachten en kijken vragend op. Beide wuiven we het weg en gaan zitten. Ik naast mijn moeder en Sarah naast Ruth. De middag is gezellig en er wordt veel gepraat. Gelukkig houd iedereen zijn mond over wat er net gebeurd is, maar mijn gedachten laten het nog niet los en zorgen er dan ook voor dat ik telkens weer in gedachten weg zak.

Love will find his way, even between good friends.