H2

Nog voor dat ik me kon beseffen wat er gebeurde, stond ik weer met mijn voeten op de grond. Toen ik weer zicht voor mijn ogen kreeg zag ik dat ik niet langer meer in het aarderijk was. Ik stond in een omgeving dat bedekt was met een grote laag sneeuw. Ik moest eerlijk toegeven dat het een prachtige omgeving was. We stonden voor een groot blauw paleis. In het midden stond een grote toren en aan weeszijde twee kleinere torens. ‘Dit is het paleis van onze leider, Gwendolin de waterfee’ zei de man. ‘Mijn naam is trouwens Golladin, ik zal je naar jou verblijf brengen’. Als hij zo over mij praatte, leek het net alsof ik een wild beest was. Ik wilde een opmerking maken, maar ik besloot om mijn mond te houden. Het volgende moment was alles weer blauw voor mijn ogen.

Toen ik weer zicht kreeg voor mijn ogen kreeg, stonden we voor een grote poort. Toen ineens verscheen er een vrouw voor ons. ‘Is dat de jongen?’ vroeg ze met een te aardige stem. ‘Dat klopt’ zei Golladin. De poort ging met een krakend geluid open. ‘Welkom’ zei de vrouw. ‘Mijn naam is Argana en ik ben hier de bazin. Dank je Golladin, je kunt weer gaan’. De man verdween en de poort ging weer dicht. ‘Waar ben ik?’ vroeg ik aan Argana. ‘Dit is een tehuis voor kinderen die zonder hun ouders moeten leven. Hier vangen we kinderen op die hun ouders zijn verloren of in jouw geval, als je bij je ouders bent weggehaald, maar dat komt niet zo vaak voor’. Fijn nu voelde ik me dus nog ellendiger. ‘Ik zal je jouw kamer laten zien’ zei ze. We liepen het gebouw in.

We liepen door een lange smalle gang. Aan het einde van de gang, helemaal achteraan zat een deur. Ze maakte de deur open en zei: ‘Dit is jouw kamer. Je kamergenote is nu beneden aan het eten, die zal zo wel komen. Trek je er niet te veel van aan, ze is namelijk een beetje vreemd. Als je honger hebt kun je beneden wat eten en als je nog vragen hebt, weet Eline je wel de weg te wijzen’. Ik keek haar met een vragende blik aan. ‘Eline is het meisje waarmee je de kamer deelt’. Ik knikte en ze draaide zich om en liep de gang door. Ik draaide me om en liep mijn kamer binnen.

Toen ik de kamer is goed bekeek zag ik dat het een vreemde kamer was. Vreemd is niet echt het goede woord. Het was leeg, saai en het bezorgde me een koud gevoel. De muren waren grijs en de grond was zwart. Er stonden enkel alleen twee bedden en een kapotte bank. Mijn kamer had een groot raam waardoor ik naar buiten kon kijken. Toen ik dichter bij het raam kwam, kreeg ik steeds beter zicht op het plein. Op het plein zag ik een meisje met blond haar lopen. Ineens vanuit de bossen kwamen er verschillende kinderen aangerend die allerlei stralen water naar haar stuurden. Dit was de eerste keer dat ik iemand water zag sturen. Ik had tot nu toe alleen nog maar Omaners gezien die aarde stuurden. Ik zag hoe het meisje zeik nat werd en huilend wegrende. De andere, zo te zien oudere kinderen begonnen te lachen, deden haar na en rende achter het meisje aan. Toen zag ik dat Argana aan kwam gelopen. In plaats van dat ze er iets van zei, begon ze zelf ook te lachen. Snel rende het huilend meisje weg van de groep.

Even later werd mijn deur met een ruk open gegooid en liep er een huilend meisje naar binnen, het meisje van het plein. Ze was zeik nat en stopte met huilen toen ze mij zag. ‘Wie ben jij?’ vroeg ze met een arrogante stem. ‘Ik ben Odin, ik ben je nieuwe kamergenoot. ‘Weet je zeker dat je hier wilt zijn, je zit dan namelijk met het pispaaltje van dit tehuis op de kamer’ zei ze terwijl ze zich afdroogde. ‘Ik zag inderdaad wat er net gebeurde. Waarom doen ze dat bij jou?’ vroeg ik aan haar. ‘Ik zit hier met een andere reden in dit tehuis’ zei ze. ‘Mijn ouders zijn niet gestorven ofzo, op de dag dat ik twaalf werd en ik werd toegewezen aan mijn element, was het niet het element waar mijn ouders ook aan toegewezen zijn, maar een ander element. Mijn ouders, zussen en broer zijn allemaal toegewezen aan het element lucht, maar ik als enigste aan het element water. Ik werd meteen mijn huis uitgeplaatst en nu sinds 8 maanden woon ik hier. Iedereen lacht me uit omdat ik weg ben gehaald bij mijn ouders, tja ze moeten toch iemand hebben om te pesten toch?’ ‘Ik ben ook uit huis geplaatst’ zei ik tegen haar. ‘Jij ook?’ vroeg ze aan mij. ‘Daarnet nog, om precies te zijn. Ik ging er vanuit dat ik aan het element aarde zou toegewezen worden, maar ik werd aan het element water toegewezen’. ‘Ik weet hoe je je voelt’ zei ze. ‘Mijn naam is Eline. Het is niet leuk tegen je te zeggen, maar kinderen die weg worden gehaald bij hun ouders, worden gezien als losers hier. Zelfs Argana doet er aan mee, die is misschien wel de ergste’. ‘Ik vond haar al te aardig over komen’ zei ik. Toen werd er ineens een steen door de ruit gegooid. Ik schrok me helemaal rot. Ik liep naar de steen toe, pakte hem op en liep de kamer uit.

Toen ik beneden op het plein aan kwam stond de groep nog lachend naar boven te kijken. ‘Ik geloof dat deze van jullie is?’ vroeg ik met een harde stem. De groep keek naar mij om. Een jongen kwam naar me toe gelopen. ‘En wie ben jij, nieuwe?’ vroeg de jongen. ‘Ik heet Odin en ik ben vanochtend nog uit mijn huis in het aarderijk geplaatst’. ‘Ach kijk is aan, Eline heeft er een nieuw vriendje bij, wat leuk voor haar. Hoor je dat Eline? Hij is net zo’n loser als dat jij bent’. Op dat moment hield ik het niet meer. Ik klemde mijn vingers om de steen en gooide de steen keihard tegen het hoofd van de jongen. De jongen vloog meters achteruit tegen de groep aan. Hij knalde met zijn hoofd tegen de grond en het bloed liep gelijk uit z’n hoofd. Op dat moment voelde ik mijn voeten langzaam koud worden. Ik keek naar mijn voeten en zag dat er zich ijs vormde rondom mijn voeten. Ik keek opzij en zag dat Argana naast me stond. ‘Mee komen’ zei ze met een strenge stem. Lopen hoefde ik niet want ik werd meegesleurd door het ijs.