Chapter 20
Helaas een klein stukje, maar anders was het erg vaag met het stuk die nu gaat volgen.
Ik ga het stuk die hier na komt een beetje in het Engels doen, omdat de Cullens natuurlijk geen Nederlands kunnen. Sorry als iemand het dan niet kan volgen en als het echt moet vertaal ik het
Zo moeilijk zal het niet zijn 
hopelijk
Het was echt pikdonker in het kamertje. Ik stootte mijn knieën aan het opstapje toen ze me naar binnen trokken. Owen kroop in het pikdonker naar het hoekje van het kamertje.
‘Kijk, papa.’ Zei hij. Owen wees naar het hoekje waar hij was. Hij wees naar iets dat ik niet kon zien. Ik wou opstaan maar stootte mijn hoofd. Ik kroop op handen en voeten steeds dichterbij. Er lag iets op de grond. Hoe dichter ik in de buurt kwam van eht vage voorwerp kreeg ik het idee dat het een pop was. De pop lag in een vage positie op de grond, alsof het daar zo snel was neer gegooid. De levenloze en beangstigende blauwe ogen van de pop keken me aan, het leek net alsof het me boos aan keek. Zijn valse grijns sierde zijn lippen. Ik werd er bang van. Ik draaide me om en zag de nu echt lijkbleeke gezichten van Owen en Spencer, volgens mij gaf ik, door middel van mijn gave, mijn angstige gevoelens door aan hun. Ik ademde diep in en uit en ik relaxte net zoals mijn zoons.
Reageer (1)
die pop is creapy
1 decennium geleden