En toen werd ik wakker

Ik stap mijn bed moeizaam uit en loop richting de badkamer, pak mijn tandenborstel en begin te poetsen. Een gewone dag van mijn leven en net zoals altijd moet ik naar school. Langzaam trek ik mijn kleren aan en loop met mijn schooltas op mijn rug naar beneden. Mijn moeder, die weer eens eitjes aan het bakken is, draait zich om kijkt mijn kant op en zucht. 'Je had toch in ieder geval je haar moeten wassen gisteravond, Zoë, het is veel te vet. Zo kan je toch niet naar school?' 'Nee, mam,' gaf ik als antwoord en ik pakte de rest van mijn spullen in. Mijn haar is wel vaker ongewassen en vet, maar dat maakt me niets uit. Ik heb jeuk en krab aan mijn hoofd, mijn vette, zwarte haren gaan alle kanten op staan. Ik kam het en ga veder. Ik kijk op mijn horloge, tijd om te gaan. Maar op het moment dat ik naar mijn jas wil lopen, bots ik met mijn schenen tegen het salontafeltje in de kamer. A..u.w, wacht eens even, het doet helemaal geen pijn. Maybe it's my lucky day?
'Dag, mam!' roep ik en nog voordat ze wat terug kan zeggen, doe ik de deur achter mij dicht. Ik loop naar school(zou eigenlijk moeten fietsen maar lopen kan ook), en op mijn weg zie ik niets bijzonders totdat er opeens een man met keiharde muziek in zijn oren tegen mij aan loopt. 'Kan je niet uitkijken of zo, er lopen hier meer mensen,' zegt de man. Ik zeg niets. Ik kijk wel uit, straks kom ik nog thuis met een blauw oog ook. Hij blijft mij aankijken en loopt ondertussen veder, tot hij uiteindelijk wegkijkt en zich weer concentreert op zijn muziek. Op een of andere manier blijf ik hem wel aankijken, zoiets doe ik anders nooit. Staren. Maar hij is wel heel apart met zijn laaghangende broek en zijn koptelefoon en zijn - BAMM!!
Ik zag het niet aankomen.. Ik zag helemaal niets meer, ook al had ik mijn ogen veder open dan ik normaal deed. Een zwart busje van links, volgens mij had niemand die auto gezien. En zeker HIJ niet.
ik ren naar de man, die verkreukeld op de grond ligt, met voor mijn zicht een hele hoop botbreuken. 'Meneer!' roep ik tegen hem. 'Gaat het wel?!' Maar hij antwoordt niets terug. O nee! Wat moet ik nu doen, ik kan hem hier niet laten liggen, of wel? Nee niet! Ik gooi wanhopig mijn spullen op de grond en draai me om.

Een busje van rechts dat mij...

En dan word ik wakker.

MAM!!