Untill I found you ||002|| Amynthas

Amynthas Lakewood

Met een brede glimlach drukte ik mijn wekker uit. Normaal zou ik geirriteerd zijn als mijn wakker af zou gaan om zeven uur 's ochtends maar vandaag niet. Vandaag was de dag dat ik voor het eerst ga werken. Ik ben al achttien maar van mijn ouders mocht ik nooit echt een baantje. Ja een krantenwijk maar dat was niks. Je verdiende niet veel en het was ook nog hartstikke veel werk. En ook als het sneeuwde moest je er gewoon door. Nee dat werk was niks voor mij. Ik hoor mijn kamerdeur zachtjes opengaan en mijn broertje van drie komt voorzichtig mijn kamer ingeschuifelt. 'Hee mannetje van me' zeg ik met een brede glimlach op mijn gezicht, stap mijn bed uit en loop naar mijn broertje toe. Meteen sprijd hij zijn armen als teken dat ik hem op moet tillen. Glimlachend doe ik wat hij van me verlangt en druk een kus op zijn voorhoofd. Ik woon samen met mijn broertje en moeder in een klein flatje. Sinds mijn vader ons in de steek gelaten heeft hebben we het niet zo groot meer. Mijn moeder werkt bijna vierentwintig uur in een cafee aan de overkant en wat ze verdient word ook meteen weer uitgegeven aan de oppas en aan het boodschappen. Daarom ben ik blij dat ik mag werken, dan kan ik mijn moeder helpen met alles en ook nog wat leuke dingen voor mezelf kopen. 'Mama' zegt Levi ineens en worstelt zich uit mijn armen en rent naar de gang waar ik mijn moeder zie staan, klaargemaakt voor het werk. 'Schiet jij ook even op Amyn' zegt mijn moeder streng en gehoorzaam knik ik en sluit mijn kamerdeur om me om te kleden.