Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1
‘Hey Lily! Wat een toeval dat ik je hier zie!’ James grijnsde breed naar het roodharige meisje dat langs kwam. Sirius grijnsde mee en stak zijn duimen op naar zijn vriend, maar Remus rolde met zijn ogen; Hij wist dat het geen toeval was, aangezien ze Lily al de hele dag volgden en wachtten tot ze alleen was. Ze stond stil en keek James aan. Remus zag haar wenkbrauw naarmate James bleef praten steeds verder omhoog gaan.
‘Gaffel,’ zei hij, en hij pakte de arm van zijn vriend, ‘volgens mij hebben we zo les.’ Het was een slappe poging om zijn vriend van een boze Lily te redden, aangezien het weekend was en Sirius dat ook besefte.
‘Alleen jij misschien, wij hebben namelijk weekend.’ Boos wendde hij zich weer tot Lily. James had niet door dat Lily bozer ging kijken naarmate het gesprek, waar James de enige in was die praatte, naar haar verjaardagsfeest begon te leiden. Zo nonchalant mogelijk wilde hij zijn arm om Lily’s schouders leggen, maar die stapte snel opzij.
‘Potter,’ siste ze boos, ‘als er iemand is die niet op mijn feest mag komen deze kerstvakantie, ben jij het wel.’
James ogen werden groot van ontzetting, maar hij probeerde het te verbergen.
‘Maar Lily, ik hoef helemaal niet op je feest te komen.’ Hij keek zo ongewoon onschuldig en het klonk zo ongeloofwaardig, dat zelfs Remus moeite moest doen niet achter een proestende Sirius aan naar de leerlingenkamer te rennen. Een van Lily’s vriendinnen ging zich ermee bemoeien. ‘Maak dat de kat wijs! Iedereen weet dat je niets liever wilt!’ Haar stem was hoog en hij paste niet bij haar woedende gezicht. Het werd Remus fataal, en hij sprintte proestend van het lachen achter Sirius aan.

Enkele minuten later kwam een terneergeslagen James de leerlingenkamer van Griffoendor binnen lopen.
‘En Gaffel,’ vroeg Sirius, ‘waar woont ze?’
James haalde mistroostig zijn schouders op en zuchtte dramatisch. ‘Weet ik nog steeds niet…’
‘Gaffel?’ begon Remus voorzichtig, ‘Ik weet volgens mij wel waar ze woont…’
‘Waar?’ vroeg James gretig - hij leek meteen een stuk opgewekter.
‘In Weverseind, dacht ik…’ Bedachtzaam liet Remus zich op de bank zakken.
‘Dank- Hoe weet je dat..?’ James’ ogen versmalden, en hij zette dreigend een stap richting Remus. Iedereen die iets wist over Lily dat hij niet wist beschouwde hij als een rivaal.
‘Gewoon, aan professor Anderling gevraagd,’ mompelde Remus gekwetst.
‘En ze gaf het zomaar?’ James’ blik veranderde weer, en hij leek oprecht verbaasd.
‘Nee, ik zei dat ik een surpriseparty voor haar wilde organiseren, maar dat ik niet wist waar.’
‘Dank je, Maanling.’ James grijnsde.
‘En Sluipvoet,’ zei Sirius met gespeelde gekwetstheid, ‘want we zijn samen naar Anderling gegaan net.’
James’ grijns werd breder. Remus pakte het boek dat hij aan het lezen was en Sirius boog zich weer over zijn huiswerk. James vertrok naar de slaapzaal om zijn bezem te poetsen voor de wedstrijd van morgen, en zo werd alles weer zoals het was.