004

"Ik stap boos op mijn moeder af, je geef het nu terug of ik doe jou foto wat aan, boos ren ik naar beneden en pak de foto in mijn handen en ren terug naar boven. "Ik sta met de foto voor de neus van mijn moeder. "mama kijkt me met grote ogen aan en ik weet dat ik haar hiermee heb, want als ze de dvd of de brief wat aan doet , dan gaat haar foto er meteen aan! Ik zie Quincy toe kijken, zei vind het niet leuk wat mama doet, het doet haar ook pijn. Ik wacht de reactie van mijn moeder af : wat ga je doen? Mijn moeder gooit de dvd en de brief aan de kant en rukt de foto uit mijn handen waarna ze woedend naar beneden loopt, nu weet ik tenminste waarmee we haar kunnen pakken. Ik zucht opgelucht en pak de dvd en de brief op. "Dit is waardevol, hier mag niemand aankomen behalve mijn liefste zus! "Ik plof op me bed en lijk even diep na te denken, Quincy! Zullen we Tokiohotel een brief schrijven? Quincy kijkt me even aan waarna ze knikt en ik glimlach. 'Okay, dan hebben we pen en papier nodig' zegt Quincy en ik knik en ik pak gelijk pen en papier en Quincy glimlacht. 'Nu alleen nog bedenken wat we erin gaan zetten' zeg ik met een lichte glimlach. 'Het liefste zet ik een hele liefdesveklaring voor Tom af zegt Kayleigh met een glimlach. "Maar hij ziet die brief al aankomen, nee geen goed idee! Misschien kan ik vragen of ik een nieuw Tomshirt kan krijgen, zegt ze met een brede glimlach. "Aarde Kayleigh!! Geen liefdesbrief voor Kaulitz!

Kayleigh kijkt me aan en knikt. 'We bedenken gewoon iets goeds, zo moeilijk kan het nu ook weer niet zijn he, ik bedoel Kayleigh en ik hebben de jongens zoveel te vertellen dat we er wel uit gaan komen. "Opeens pakt Kayleigh de pen en begint te schrijven. "Lieve jongens... Wij zijn Kayleigh en Quincy, we zijn een tweelling en helemaal weg van jullie muziek. "Maar alleen hebben wij een moeder die jullie niet mag, we mogen helaas zelfs niet naar jullie concert die er bijna aankomt! Vaak kunnen we huilen maar laten dat niet merken! "Vandaag is er weer iets ergs gebeurt, met een wedstrijd had ik een Tom-shirt gewonnen met handtekening, en die heeft zei expres vernield ! 'Dat is een goed begin van de brief' zeg ik en Kayleigh knikt en denkt na hoe we verder kunnen. Even leg ik de pen neer op het mijn bureau en begin te denken, wat kunnen wij hun nog meer gaan vertellen Quincy? "Allebei denken we diep na. 'Het is moeilijk zeg, ik wil niks doms in die brief zetten' zeg ik eerlijk en Kayleigh knikt en zucht, het is inderdaad moeilijk. 'Jij wou toch vragen of ze weer zo'n shirt met handtekening kunnen sturen?' vraag ik dan en Kayleigh knikt even. Allebei denken we diep na, we weten even niet wat we erin moeten zetten, ik pak de pen weer op en begin te schrijven. "Misschien is dit een rare vraag, maar ik zal dol graag weer een Tom-shirt willen hebben met een handtekening, zou dat misschien kunnen lukken? Quincy knikt dan met een glimlach 'goed gedaan zusje' Kayleigh gaat weer verder met schrijven, Wij zouden jullie dolgraag eens een keer in het echt willen zien, misschien even een kleine babel maken, maar dat zal het nooit worden. "Onze moeder verbiedt TokioHotel. "Onze vader daar in tegen, die zingt soms wel eens liedjes van jullie mee, hij zou ons dol graag naar een concert sturen.

Ik glimlacht, Kayleigh weet echt precies wat te schrijven in de brief. 'Ik hoop dat we antwoord terug gaan krijgen' zeg ik met een glimlach. Kayleigh zet ook een glimlach op, vast wel. "Stel je voor als de jongens iets terug sturen met concertkaartjes erbij. Dan mag mama de brief nooit vinden hoor! We denken allebei na wat we er nog meer in kunnen zetten. Een zucht verlaat de mond van Kayleigh en ze begint opnieuw te schrijven. "Beste jongens ik hoop dat wij zo snel mogelijk een brief of een bericht terug krijgen, want soms zijn we ons leven een beetje zat! En misschien zien we jullie wel eens een keertje in levende lijven! Heel veel kusjes van de tweelingzusjes Quincy & Kayleigh. "Ze zet een dikke punt achter onze namen en zoekt in de la naar een foto.'Mooi' zeg ik met een glimlach. 'Is deze foto wat?' vraagt Kayleigh. 'Ja, die foto is mooi' zeg ik en Kayleigh knikt en legt die foto bij de brief. "We gaan samen opzoek naar het adres en schrijven hem op de envelop. 'Zo, wanneer doen we hem op de post?' vraag ik. 'Zo snel mogelijk' zegt Kayleigh vast besloten. 'Wat dacht je van nu?' vraag ik dan en Kayleigh knikt dat, dat goed is. Samen lopen we richting de brievenbus en zuchten opgelucht, mama heeft niks gemerkt! "Weg met die brief!