After a life in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany. *-60-*

Ik blijf er net zolang in liggen totdat het water koud is geworden. Een klein beetje kippenvel begint over mijn lichaam te kriebelen, tijd om uit bad te stappen. "Ik pak de handdoek en begin mijn eigen rustig af te drogen, meteen kleed ik me eigen aan, en loop naar de spiegel. "Daar begin ik mijn haren droog te wrijven en kam het, een klein beetje make-up op mijn gezicht en ik ben er klaar voor! Uiteindelijk in de slaapkamer open ik de deur van mijn kledingkast. Op de onderste plank liggen al mijn tassen, maar welke zal ik vandaag is meenemen. Ga ik voor een grote tas of voor een kleine. Wordt het een bruine, zwarte of toch een grijze. Ik kijk wel 5 minuten naar mijn tassen en pak uiteindelijk mijn grijze schoudertas. Daarna pak ik ook mijn grijze enkellaarsjes en trek deze op het bed aan. In mijn tas gooi ik alle benodigdheden, zoals mijn portemonnee, sleutels, telefoon en een flesje water. Voor de zekerheid gooi ik er ook nog een stripje aspirines in. Daarna loop ik naar beneden om mijn jas te pakken. "Het is best raar over een paar dagen sta ik er alleen voor en zijn de leuke dingen er even niet met de jongens, ik heb Tom beloofd dat ik mee naar het vliegveld zal gaan om afscheid te nemen. Ik draai de deur op slot en vertrek richting huizen Kaulitz, ik voel dat ik weer bijna alles kan doen, maar toch doe ik voorzichtig. 'Je weet maar nooit wat er gebeurt. Gelukkig is het niet ver lopen en kan mijn knie dit aan. Ik bel aan en wacht en wacht, ben nog een keer aan en dan uiteindelijk wordt de deur
opengedaan. Bill staat voor mijn neus en laat mij naar binnen.

"Nog nergens is Tom te bekennen, ik weet zeker dat meneertje alles op zijn gemak aan het
doen is, een klein glimlachje siert mijn mond. Ik plof op de bank, wanneer de deurbel
opnieuw gaat, zie ik Tom naar beneden komen. Hij glimlacht even naar mij en loopt dan de
gang in om de deur te openen. Even later komt hij samen met Gustav en Georg de
woonkamer binnen. Ik word erg nieuwsgierig, wat we vandaag zullen gaan doen. Vast en
zeker word het wel gezellig met de jongens. "Moet je nagaan de eerste keer dat ik hier
kwam moest ik niks van hun weten, en nu? Nu ben ik niet bij hun weg te slaan. Tom komt naast mij zitten en geeft mij een kusje op mijn wang. "wat gaan we eigenlijk doen?" vraag ik aan Tom. Hij haalt zijn schouders op als teken dat hij het ook niet zou weten. Daarna vraag ik het aan
Gustav en Georg of die misschien weten wat we gaan doen. Ook zij beantwoorden mijn vraag
met nee. De laatste optie is Bill, maar die is ineens nergens meer te bekennen. Het is raar,
alle drie de jongens houden hun mond stijf dicht, en Bill is weg. Dit is vreemd! Ik lijk diep
na te denken, ik weet dat de jongens er goed zijn in geheimen bewaren, een klein zuchtje
verlaat me mond, en leg me hoofd op Tom zijn schouder. Uiteindelijk verschijnt Bill in de deuropening met een grote grijns op zijn gezicht. "Jongens, gaan jullie mee," zegt hij. De andere drie jongens kijken hem verbaast aan. Zij wisten dus blijkbaar ook niet wat we zouden gaan doen. Met zijn allen lopen achter Bill aan naar buiten. Daar stappen wij in zijn auto.
Ik vraag me af, waarom hij een grijns van oor tot oor heeft. Hmm ik ben toch erg
nieuwsgierig Wat heeft onze Kaulitz bedacht, hopelijk niet iets waar ik bang voor, stel je
voor als het eng is! Bleegh daar moet ik niet aan denken. We rijden de wijk uit, de stad uit, de snelweg op. Ik weet niet waar wij helemaal heen gaan, maar iets dichter bij huis had misschien wel fijn gezien.